Indonesië > Wandelen tussen de plantages

Vanochtend doe ik rustig aan. Ik start de dag met een duik in het zwembad. Het ruime bad ligt leuk gesitueerd tussen de bungalows en palmbomen. Ik trek enkele baantjes in het bad. Na het zwemmen ga ik naar het restaurant voor een uitgebreid ontbijt. Een deel van de reisgroep is vanmorgen vertrokken naar Sukamade om daar vanavond naar de schildpadden te gaan kijken. Zij komen pas morgen weer terug bij de groep. Om tien uur ga ik naar een plantage net buiten Kalibaru. De gastvrouw heet mij welkom in het Nederlands. Kinderen uit de buurt hebben van palmbladeren een bros gemaakt. Eén van de jongens komt resoluut op mij aflopen om er eentje bij mij op te spelden. Hij steekt zijn hand uit en samen lopen we het terrein op. Hij heet Danu en hij stelt ook de andere kinderen voor die meelopen.

Indonesië - Een rondleiding foor een mooi aangelegde plantage

Hij gebaart mij dat ik naar een overdekte ruimte moet lopen. Dan pas valt het mij op dat de rest van de groep niet volgt. In het midden van de ruimte staat een tafel met allerlei producten van de plantage. De taak van Danu zit er klaarblijkelijk op. Zonder iets te zeggen loopt hij weer weg. De man bij de tafel begint mij van alles uit te leggen. Ik voel mij wat ongemakkelijk. Wat is nu de bedoeling en waar is de rest van de groep gebleven? Na enige tijd komen de andere reisgenoten ook aanlopen. Zij hadden nog wat uitleg van de gastvrouw gekregen. Als iedereen bij elkaar is vertelt de gastvrouw, mevrouw Hanik, over de verschillende producten. Vooral het openen van de palmboom is mooi om te zien. Het blad wordt los gepeld en uit de palmbloem komt een soort pluim te voorschijn. Voordat ik de plantage in ga, krijg ik een Vietnamese hoed op tegen de zon. Ook krijg ik muggenolie aangereikt. Ik wandel over de prachtig aangelegde plantage en bekijk de peper, vanille, nootmuskaat, gember, pinda's en veel meer. Via de rijstvelden kom ik terug bij het beginpunt. De kinderen hebben van palmbladeren kroontjes en hangertjes gemaakt. Ook wordt er een boeketje van palmbladeren verloot. Daarna voeren ze een dans op. Natuurlijk wordt er ook gezamenlijk gedanst. Danu komt direct naar mij toelopen om samen te dansen. Na het bezoek aan de plantage heb ik er voor gekozen om lopend terug te gaan naar het hotel. Een afstand van zo'n tien kilometer. In het reisprogramma stond dat ik kon wandelen tussen de rijstvelden. Hier werd alleen de plantage mee bedoeld. Door lopend terug te gaan, kan ik toch nog een leuke wandeling door de omgeving maken. Sonny en Herman, twee jongens van de plantage begeleiden mij. Mevrouw Hanik verontschuldigt zich dat ze allebei geen Engels of Nederlands spreken. Ik denk dat we er wel uit gaan komen.

Indonesië - Echt alles schijnt op een brommertje vervoerd te kunnen worden

Sonny loopt voorp en Herman rijdt achteraan met de scooter. Zo kunnen ze vanaf mijn hotel samen weer terug naar de plantage. Sonny slaat direct rechtsaf een paadje in tussen de palmbomen. Verschillende mensen die hier aan het werk zijn kijken verrast op. Ik zeg ze gedag. Bij een asfaltweg slaan we linksaf. Ik begrijp dat dit de dorpsweg is. Een weggetje parallel aan de drukke autoweg. Dit weggetje wordt vooral door brommerrijders gebruikt en loopt langs lokale huizen. Overal zitten mensen buiten of komen speciaal aanlopen om toeristen voorbij te zien komen. Iedereen zegt vriendelijk gedag. Vanaf een vrachtwagen roepen vrouwen mij toe. De vrachtwagen fungeert als openbaar vervoer. Ze willen op de foto. In een riviertje zijn kinderen aan het spelen. Het is goed te merken dat het midden op de dag is. Zeker op de stukken waar geen zuchtje wind meer staat is het erg warm. In een klein winkeltje koop ik een colaatje. Ik geef er ook eentje aan Sonny en Herman. Het weggetje loopt vlak langs de spoorlijn en passeert het dorp Kalibaru. Hier wijk ik even van de route af en loop samen met Herman over de plaatselijke markt. Ik zie overdekte kraampjes, maar ook al veel gesloten kraampjes. Ik begrijp uit de uitleg van Herman dat het vooral 's morgens druk is op de Pasar. Ik vervolg mijn route achter het station langs en door de armere buurt van Kalibaru. De huizen zien er vervallen uit en er ligt rommel op straat. Maar ook hier is iedereen enthousiast. Leuk om zo het lokale leven mee te maken. Om iets na drieën ben ik weer terug bij het hotel. Ik schat in dat ik zo'n twaalf kilometer gelopen heb. Ik bedank mijn beide gidsen. Zij snellen er op hun scooter vandoor. Ik bestel een Bintang bier op het terras. Ook bestel ik een lichte lunch. Ik spreek af dat de lunch bij het zwembad bezorgd wordt. Dit geeft mij de gelegenheid om even te douchen en een baantje te trekken in het zwembad. Als ik op mijn ligbed lig, wordt mijn sandwich met patat bezorgd.