Home > Kirgizië > Van Amsterdam naar Tokyo > Reisverslag dag 52
1 mei 2016 - 8 augustus 2016 (100 dagen)
We zijn qua kilometers net iets over de helft. Tijd voor een grote beurt voor de auto. In de nabijheid van het hotel zit een kleine garage. De jongen in de garage schrikt als we voor komen rijden. Hij zat met zijn telefoon te spelen. Snel belt hij iemand, waarschijnlijk de eigenaar. Wanneer de eigenaar aan komt rijden, pakt hij direct zijn telefoon. Hij heeft iemand aan de lijn die Engels spreekt. Wij geven aan dat we de olie willen verversen. Dit wordt weer vertaald naar het Russisch. Ook vervangen we direct de oliefilter, dieselfilter en de luchtfilter. Onder de auto peilen we de verschillende reservoirs en checken de vetpunten. Het voelt direct of de auto weer regelmatiger loopt. Helaas heeft de garage geen olie voor de versnellingsbak. We rijden naar een ander verkooppunt. Hier schaffen we een extra fles aan en vullen het stuurbekrachtiging reservoir bij. De auto kan er weer tegen de komende weken.
De middag gebruiken we om Osh te bekijken. Allereerst bezoeken we het Lenin monument. In Osh staat het grootste Lenin standbeeld van Kirgizië. Daarna rijden we door naar de Troon van Salamon-rotsen. Naar het schijnt heeft De profeet Mohammed deze rotsen bezocht en hier gebeden. De rotsen zijn een ware bedevaartsplek voor moslims. De drie rotspunten steken hoog boven de stad uit. De ingang zou naast de futuristische zilveren koepel zijn. Wanneer we deze denken gespot te hebben, staan we naast de koepel van de Rabat Abdullah Khan Mosque. Van binnen is de moskee simpel ingericht. Het is opvallend dat binnen twee jongetjes een ijsje eten. Eten in de moskee, maar ook tijdens de ramadan. Een vrouw wijst ons dat we het hek moeten volgen en dat verderop de ingang is. Dat blijkt nog een flink stuk verder te zijn. We passeren een restaurant met dakterras. Eerst maar een lunch bestellen. Daarna kopen we een ticket en beklimmen de Troon van Salamon. Vanaf de top heb ik een prachtig uitzicht over de stad Osh. Ik zie de bazar, het Lenin standbeeld en de wijk waar mijn hotel ligt. Via een smal pad lopen we verder langs de bergtoppen. Aan de andere zijde zit een museum. Ik heb eigenlijk geen idee wat er binnen getoond wordt. Bij de entree staat een bordje voor 50 som. Wij moeten echter 150 som betalen. Een speciaal tarief voor buitenlanders. We besluiten dit niet te doen. Aan de andere zijde wandelen we de berg weer af. Hier zijn we ook weer dicht bij de moskee, waar onze auto geparkeerd staat. Terug bij het hotel, blijkt ook 'Mali' gearriveerd te zijn, het busje van Reinier en Anna. Daarachter staat nog een Nederlandse auto. Ook een camperachtige auto. Bizar dat drie Nederlandse auto's achter elkaar geparkeerd staan in een Kirgizische stad. In de namiddag ga ik op zoek naar een kapper. De eigenaar van het hotel tekent een plattegrondje met de route. De kapper spreekt geen woord Engels. Ik geen Russisch. Toch komen we er wel uit. Allereerst wordt mijn haar gewassen en daarna wordt heel voorzichtig het haar geknipt. Het Kirgizische haar is veel stugger en daardoor anders te knippen. Ik ben tevreden met het resultaat. Voor het avondeten strijken we neer op een soort buitenterras. Hier komen ook Kirgizische families om uitgebreid te eten na zonsondergang. We kijken een beetje af wat zij op tafel hebben staan en bestellen dat ook. Al met al een prima keuze.