Noorwegen > De beklimming van de Preikestolen

Als we de gordijnen openen, is het bewolkt. Voorzichtig komt er een straaltje zon door de wolken. Het belangrijkste: het is droog. Na het ontbijt rijden we naar de Preikestolen.

Noorwegen - De opvallende rotspunt is 600 meter hoog

De Preikestolen is een 605 meter hoge steile rots die uitsteekt boven de Lysefjord. Bovenop is een recht plateau. Het is duidelijk dat alle anderen toeristen in dit gebied ook alleen langs Jørpeland reizen om deze bijzondere rots te beklimmen. Alle auto's op de weg slaan af bij de Preikestolen. Op het parkeerterrein staan al veel auto's en het is pas acht uur. Snel gaan wij ook op pad. Het pad naar de top is vier kilometer lang. Iedere 150 meter wordt aangegeven hoe ver je al bent. In het begin voelt dit alsof de tocht niet op schiet. Via een met rotsblokken aangelegde trap maken we snel hoogte. Na twee kilometer loopt het pad vlakker. We zijn op de hoogvlakte. Vanaf deze hoogte is er al een mooi uitzicht op de omgeving. Na anderhalf uur klimmen komen we aan bij de Preikestolen. Vanaf het plateau hebben we zicht op de Lysefjord zeshonderd meter lager. Wat een schitterend gezicht. Het voelt best even spannend om over de rand te kijken. De rots is volledig verticaal. Hekken zijn er niet. Op de rand van de rots maken we foto's. Op de weg terug zijn er twee routes om terug te lopen. De gewone route terug of via de Hill trail. Wij kiezen voor de laatste. Via de rotsblokken klauteren we naar de rotspunt net boven de Preikestolen. Daarvandaan dalen we weer af. Toch moeten we ergens verkeerd gegaan zijn, want we missen de tekens die het pad aangeven. In de verte zien we de oorspronkelijke route weer lopen. Via de rotsen laten we ons weer afzakken. Terug op het oorspronkelijke pad, verloopt de afdaling eenvoudiger. Het is flink drukker geworden op de route. Honderden toeristen zijn ook begonnen aan hun klim. Voor de een verloopt dit wat makkelijker dan voor de andere. Rond half twaalf zijn we weer beneden op het parkeerterrein. We klappen de stoeltjes uit en maken een blik soep warm. Net als we onze spullen weer aan het opruimen zijn, begint het te spetteren. Zodra we het parkeerterrein af rijden, breekt een stortbui los. De weersvoorspelling dat het vanaf twaalf uur zou gaan regenen, komt uit. We realiseren ons dat we geluk gehad hebben met onze wandeling, maar denken direct ook aan de vele mensen die nog op de berg zijn. Wij rijden zuidwaarts. Het doel voor vandaag is Kristansand. Het uiterste puntje van Noorwegen. Bij Oanes steken we het Høgsfjord over met een veerboot. Als we aan komen rijden, begint het inladen net. Ook hier hebben we geluk met de boot. Na de ferry komen we weer op de doorgaande E39.

Noorwegen - Het centrale plein van Kristiansand

Het landschap is hier minder grillig en de weg heeft daardoor minder scherpe bochten. Het rijdt lekker door. Tegen vijf uur rijden we het centrum van Kristiansand binnen. We hebben een appartement in het centrum. Het is niet duidelijk of we voor de deur van het appartement mogen parkeren. Het bord geeft aan dat er maximaal drie uur geparkeerd mag worden en ook dat er betaald moet worden tussen acht en vijf. We raadplegen verschillende omstanders, maar we komen er niet uit. De vraag is of de limiet van drie uur ook geldt nadat het betaald parkeren afgelopen is? De meningen verschillen. We besluiten de auto eerst maar drie uur neer te zetten. Daarna zien we wel. Hiervoor hebben we ook een ticket nodig. Als we één Noorse kroon in de automaat stoppen, krijgen we een ticket tot acht uur de volgende ochtend. Het probleem is opgelost. Met dit ticket kunnen we tot morgenochtend blijven staan. We zijn toch al vroeg weg omdat we de veerboot van 6:45 uur moeten halen. 's Avonds wandelen we langs het strandje, het Christianholm Fortress en de passantenhaven. We eten bij een visrestaurant in de haven. We proosten met een biertje op de laatste avond Noorwegen. We gaan op tijd naar bed. Morgen moeten we vroeg op.