Griekenland > Door de bergen naar Navplion

Vandaag is er een vrije dag in het programma. Een vrije dag in Tolo. Er bestaat een optie om met een boot naar de eilanden Hydra en Spetses te varen. Deze excursie is de gehele dag. Omdat ik vorige week ook al een boottocht gemaakt heb, sla ik deze mogelijkheid over. Ik besluit een flinke bergwandeling te gaan maken naar Navplion. Navplion was de eerste hoofdstad na de Griekse onafhankelijkheidstrijd van 1832. Via internet heb ik een wandeling gevonden van ruim vijftien kilometer door de bergen. De wandeling eindigt in de burcht van Navplion. Om kwart voor negen verlaat ik het hotel. Ik loop het eerste stuk over het strand. Het strand van Tolo is een smalle zandstrook. Nergens is het strand breder dan tien meter. Op de meeste plekken is maar ruimte voor twee strandstoelen achter elkaar. Het is nog rustig op het strand. Een enkeling waagt zich in het zeewater. Op de terrasjes van hotels nuttigen toeristen hun ontbijt. Ik steek door naar de hoofdstraat en sla af richting het kerkhof. Direct buiten Tolo stijgt de weg flink omhoog. Even vraag ik mij af waar ik aan begonnen ben? Achter mij zie ik Tolo snel kleiner worden. Het uitzicht over de baai is magnifiek. Gisteren, toen ik de receptioniste vertelde dat ik lopend naar Navplion wilde gaan en haar vroeg of er een kaart beschikbaar was, verklaarde zij mij voor gek. Lastiger was het dat er geen kaart bestond. Toen ik de route op mijn telefoon liet zien, vertelde haar man dat de route langs de oude vuilnisbelt loopt. Wanneer ik bijna boven ben is dit goed te zien. Overal is illegaal gestort afval. Wat een bende. Over tientallen meters ligt het afval opgestapeld.

Griekenland - De wandelroute naar Nafplion

Misschien wel gelukkig blijkt even verder de weg afgesloten te zijn. Een hek met een stop bord. Ik kan er langs, maar auto’s niet. Direct houden de afval lozingen op. Net over de top sta ik voor een tweede hek. Dit moet de oude vuilnisbelt zijn. De berg is met plastic en zand afgedekt. Het hek is gesloten. De weg eindigt hier. Ik loop over een paadje langs het hek. Net achter het terrein kom ik weer bij de oorspronkelijke route. Deze weg daalt snel. Voorzichtig daal ik af. Door de losse steentjes kun je snel wegglijden. Beneden kom ik bij de restanten van een oude toren. De toren is deels ingestort. Er achter ligt een klein klooster verscholen. Het hek naar de binnenplaats is open, maar de kerk is gesloten. Achter het kerkje is een klein kapelletje. Ik volg de asfalt weg verder door de vallei. Het is prachtig weer. Af en toe waait er een briesje. Nergens is iemand te zien. Alles lijkt verlaten. Soms hoor ik geluid uit de struiken. Aan de uitwerpselen te zien moeten hier ook geiten lopen. Hoewel ik de dieren niet zie, houden ze mij waarschijnlijk vanuit de schaduw in de gaten. Ik passeer enkele vervallen huizen. Vanuit een olijvengaarde schalt muziek. Van een afstand hoor ik de Griekse muziekklanken al. Ook hier zie ik niemand. De buurman heeft de zelfde zender aan staan en op hetzelfde volume. Even verlaten. De weg gaat over in een karrenspoor en over in een grindpad. Bij het Panagia Theotokou klooster sla ik af. In de verte zie ik de eerst huizen van Navplion liggen. Op de top van de rots zie ik het kasteel liggen. Doordat ik geen kaart van de omgeving heb, moet ik iedere keer de route op mijn telefoon bekijken. Met de navigatie check ik waar ik precies ben. Zo lukt het redelijk om de route te vinden. Eén keer gaat het mis. Ik sla een weg in op weg naar het kasteel. Pas als de weg dood loopt kom ik er achter dat ik één weg verder had moeten inslaan. Er zit niets anders op dan terug te lopen naar het begin van de weg. Wanneer ik mij om draai zie ik dat de lucht aan het betrekken is. Donkere wolken hangen boven Tolo. Ik denk zelfs een donder te horen. Waar ik nu loop is het geen fijne plek om te lopen tijdens een onweersbui. Het lijkt er op dat de bui langs trekt en niet over mij heen komt. Ik besluit de route naar het kasteel te vervolgen. Na vier uur wandelen zie ik het Palamidi kasteel van Navplion voor mij opduiken, ruim 200 meter boven de stad.

Griekenland - Het grote Palamidi fort van Nafplion

Het kasteel uit de tweede Venetiaanse bezetting behoort tot één van de grootste burchten ven Griekenland. In totaal zijn er acht bastions. Ieder bastion kan zelfstandig verdedigd worden, mochten delen van het complex veroverd worden. Veel heeft dit niet geholpen. In 1715 belegerden de Turken de burcht en kregen het binnen een week geheel in handen. Het uitzicht vanaf de kasteelmuur op de lager gelegen stad is schitterend. Ik ben het kasteel binnengekomen via het parkeerterrein aan de achterzijde. Veel toeristen volgen de ruim negenhonderd traptreden vanuit het centrum van Navplion naar de burcht. Ik neem deze uitgang en daal via de trap naar de stad. Bij het dalen merk ik dat ik moe begin te worden. Ik heb ook geen water meer. Alles is al op. Een Zwitsers stel biedt wat water aan. Uiteindelijk sta ik rond één uur in Navplion. Ik koop eerst een fles water en cola. Hier knap ik van op. Ik loop het schiereiland op. Ook hier liggen verdedigingswerken. Voor de kust ligt het Bourdzi kasteel op een eiland. Vanuit dit kasteel konden de Venetianen de haven beschermen. Met een ketting kon vroeger vanuit het kasteel de vaargeul afgesloten worden. Het centrum van Navplion is geplaveid met wit marmeren bestrating. Dit geeft het Platía Syntágmatos plein en naast gelegen park extra allure. Ik wandel door de straatjes en over het plein. Ik ga op zoek naar het busstation. Met de bus reis ik terug naar Tolo. Het station zou aan het einde van het plein moeten liggen. Ik verwacht hier in ieder geval bussen te zien. Wanneer ik het vraag blijk ik er al zo’n vijfhonderd meter voorbij te zijn. Bij het busstation staan ook maar twee bussen. Het was niet moeilijk om hier over heen te kijken. Om half drie stap ik in de bus. De chauffeur gebaart dat ik niet bij hem moet betalen. Ik begrijp dat dit later komt. Twee haltes verder stapt de kaartverkoper in. Tussen Navplion en Tolo handelt hij de tickets af. Wanneer ik Tolo in rijd is het even puzzelen waar ik er uit moet. Mijn hotel ligt redelijk vooraan in de hoofdstraat. De bus stopt net bij een halte wanneer ik bekende winkeltjes zie. Ik stap uit. Ik heb nog niet geluncht. Ik loop naar het strand voor een sandwich. Ik vind ook dat ik met deze mooie wandelprestatie het biertje er bij meer dan verdiend heb. Gelukkig is het droog gebleven vandaag.

Griekenland - Het hotel in Tolo