Suriname > Ontmoeting met de Sjamaan

De nacht was er een om snel te vergeten. Het eten van de avond er voor was klaarblijkelijk niet goed gevallen en leverde een stekende pijn in maag en darmen op. Misschien een geluk bij een ongeluk kwam het eten er 's nachts ook allemaal uit. Kortom, nauwelijks geslapen en een vooruitzicht om ziek, zwak en misselijk de jungle in te gaan maakte mij ook niet al te blij. Om zes uur liep eindelijk de wekker af, al voel ik me nog helemaal niet lekker. De bagage voor de jungletocht en de overige bagage brengen we naar beneden.

Suriname - Paramaribo vanuit de lucht

Omdat we elf dagen op pad zijn, kan de bagage niet in de kamers blijven staan. Na het ontbijt - voor mij alleen thee - verlaten we om half acht 's morgens het hotel en rijden naar de luchthaven Zorg en Hoop in Paramaribo. Alleen de naam al schept vertrouwen. De bagage wordt gewogen en blijft onder de limiet. We hadden, inclusief de flessen rum voor de stammen, 92 kilogram bij ons. Ook wijzelf worden gewogen. In groepjes van vijf stappen we op de weegschaal (wel zo discreet) en het totaalgewicht wordt genoteerd. Al met al blijven we onder vooraf opgegeven gewicht. Het vliegtuigje is een klein 20-persoons vliegtuig. Om kwart voor negen stijgen we op en al snel zien we Paramaribo onder ons verdwijnen. De Suriname Rivier was goed te zien vanuit de lucht. Het oerwoud heeft veel weg van een groot broccoliveld. Tussen de broccoli door was de oranje/rode weg naar Brownsberg goed zichtbaar. Even na half tien landen we om de airstrip van Drietabbetje. De bagage wordt snel uitgeladen en nog geen tien minuten later stijgt het vliegtuigje met nieuwe passagiers al weer op voor een vlucht naar Paramaribo. Op de airstrip ontmoeten we John en zijn crew. John heet ons welkom in Drietabbetje en stelt de bemanning voor de komende dagen aan ons voor. We stappen in een klaar liggende Korjaal. De boot is niet groot genoeg voor de hele groep. Daarom worden we in twee groepen naar de overkant van de rivier gevaren. Hier komen we in het dorpje Drietabbetje aan. Drietabbetje is een bosnegerdorp waar de tijd stilgestaan heeft.

Suriname - Kennismaken met de Sjamaan in Drietabbetje

In mijn eerste indruk had ik het gevoel in een film te lopen. Rond tien uur 's morgens is iedereen bij de overnachtingplaats aan de rivier. Na een mok limonade stappen we al snel weer in de boten. Dit keer zijn er twee boten beschikbaar en varen we een stukje stroomafwaarts om op bezoek te gaan bij de Sjamaan. De Sjamaan is een soort Toverpriester. Hij richt zijn op de krachten in de natuur en geestenwereld. Met rituelen roept hij krachten op om bijvoorbeeld boze geesten te verdrijven. De Sjamaan maakt onderdeel uit van de Winti religie. Bij het dorp aangekomen moest de bemanning eerst toestemming vragen of wij het dorp mochten bezoeken. Bij de centrale plek zien wij de Sjamaan. Na toestemming - een fles rum doet wonderen - mogen wij de Sjamaan ontmoeten en stellen ons één voor één aan hem voor. Na het voorstellen staat de Sjamaan op en houdt een lang verhaal richting John. Wij kunnen hier weinig van volgen. Wel onderscheiden we “bakra” (vreemdelingen) en de toon klonk soms dreigend. John hoort het allemaal aan en zal ons waarschijnlijk nooit helemaal vertellen waar hij het over had. Na de toespraak krijgen we allemaal een slokje rum en maken we een groepsfoto met de Sjamaan. Daarna was het tijd voor de Sjamaan om te starten met de bijeenkomst. De Sjamaan ontvangt vrouwen die zaken opbiechten. Bij het verdrijven van de geesten worden sommigen in trance gebracht. Zij lopen rond, roepen of schreeuwen. Ook worden geesten verdreven door rum over hen heen te spugen. Het hele schouwspel is een bijzondere ervaring om het mee te maken, maar het komt wel vreemd over. Al is het alleen al omdat het voor ons niet altijd duidelijk is wat er precies gebeurt. Na zo'n twee uur bij de Sjamaan geweest te zijn, varen we weer terug naar Drietabbetje en nemen de lunch. We hebben enkele uren vrij in het programma.

Suriname - De groepsfoto met de Sjamaan en zijn helper

Ik besluit in mijn hangmat wat van de gemiste slaap in te halen van vannacht. Anderen volgen dit voorbeeld, nemen een lekkere duik in de rivier of bezoeken de plaatselijke kroeg (of wat daar voor door moet gaan). Aan het einde van de middag leidt John ons door Drietabbetje. Drietabbetje heeft ongeveer 1500 inwoners. De meeste huizen staan op palen ter bescherming tegen hoog water. Tijdens de hoog water periode eerder dit jaar is het centrum van Drietabbetje ontsnapt. Wel stond er water op de plek waar wij nu slapen. Gelukkig is het de droge periode. Tijdens onze wandeling hebben we veel bekijks en vooral de plaatselijke jeugd wil graag op de foto en natuurlijk terugkijken op de digitale camera. Op de terugweg worden we attent gemaakt op een wild zwijn in de buurt van het dorp. Wij lopen een stukje terug en zien het beest op een bospad. Hij duikt de bossen in. Pogingen van Jan om het beest te lokken mislukte. Terug bij ons onderkomen was het eten gereed. Bij kaarslicht genieten we van een heerlijke maaltijd. 's Avonds gaan we vroeg naar ons hangmat om te slapen.