Lesotho > Wandelen naar de waterval

Bij het ontbijt nemen we direct ons lunchpakket mee. We gaan een lange wandeling maken naar de waterval. Gerhardt heeft aangegeven dat het vijf uur lopen is, maar dat veel wandelaars er vaak zeven uur over lopen. De waterval is dus een mooie plek om te gaan lunchen. Uiteindelijk blijken we maar met zijn tweeën te zijn, de rest kiest voor een kortere wandeling in de buurt, of blijft bij de lodge. Het is zonnig, maar de verwachting voor de namiddag is minder gunstig. We moeten het weer goed in de gaten blijven houden. Vandaag gaat Ra ook weer mee als gids, al hebben we door zijn petje niet direct door dat hij dezelfde Ra is. Hij belooft ons alert op het weer te letten. Hij verwacht overigens dat we dan allang terug zijn, want volgens hem is het zo'n vier uur lopen, heen-en-weer.

Lesotho - Door de kracht van het water slijt het gesteente

We wandelen dwars door het dorp Malealea en dalen af in de kloof aan de andere kant van het museum. De beekjes hebben diepe sporen in het landschap gesleten. Ook in de rotsen zijn prachtige potholes ontstaan door de kracht van het water. Erosie is een probleem in Lesotho. Als het regent komt er zoveel water van de bergen dat het water het zand mee sleurt. We steken diverse keren het beekje over. Door over de stenen te lopen bereiken we droog de overzijde. Nu is het goed te doen, maar het water moet ook niet hoger staan. Een extra reden om het weer goed in de gaten te houden. Na anderhalf uur lopen draaien we bij een hoge rots de bocht om en voor ons zien we de ongeveer twintig meter hoge waterval. Er is nog een groep Duitse toeristen aanwezig, met hun gids. Ik maak een foto van de waterval en we waden door het water. De ondergrond is erg glad en het zou niet prettig zijn om op een afgelegen plek onderuit te gaan. Het is een prachtige locatie en zo rustig. Als we uitgekeken zijn, wandelen we het eerste stuk terug. Bij het dorp lopen we linksom via een andere route. Als we weer naar boven geklommen zijn bij de vallei, besluiten we te gaan lunchen. Het is iets voor twaalven. Vanaf de lunchplek hebben we een mooi uitzicht. We delen onze lunchpakketten met Ra. Hij heeft niets bij zich.

Lesotho - Het eindpunt van de wandeling

Het is eigenlijk niet nodig, zegt hij, maar hij neemt het toch graag aan. Iets na half één zijn we weer terug. De rest van de middag doen we rustig aan. Lezen, zonnen en douchen. Tijdens het avondeten begint het hard te regenen en te onweren. Het hele terrein staat onder water. Ook vandaag hebben we geluk met het weer. Tot nu toe regent het vooral 's avonds en 's nachts. Gerhardt maakt zich ondertussen ernstig zorgen over de bus. Hofard is gisteren naar Pretoria gereden om de bus om te ruilen. Hij is nog niet terug. Gerhardt heeft geen bereik met zijn mobiele telefoon en het telefoonnetwerk in Lesotho is uitgevallen door de onweer. Hij kan dus niet bellen. Morgenochtend gaan we vroeg weg, maar dan moet er natuurlijk wel een bus zijn. Gerhardt is bang dat Hofard de hele nacht door moet rijden en hoopt dat hij morgen wel in staat is om de bus te rijden. Buiten regent het ondertussen onafgebroken hard en we bestellen nog een drankje. Het moet nog wel droger worden voor tien uur, want dan gaat het aggregaat uit en is alles donker. Gerhardt informeert of het mogelijk is het aggegaat later uit te zetten, maar dit blijkt automatisch geprogrammeerd te zijn. Als het even iets minder hard regent, rennen we naar onze kamer. Ik pak mijn bagage alvast in voordat het licht uit gaat. Er zit niets anders op om morgen af te wachten of er een bus is. Even na tien uur blaas ik de kaars uit en ga slapen.