Reisavonturen Cambodja

Home > Cambodja > Rondreis Indochina > Reisverslag dag 20

Reisverslag Rondreis Indochina

12 febr - 8 maart 2008 (26 dagen)


Cambodja > Naar Phnom Penh in Cambodja

Dag 20 - Zondag 2 maart 2008

Vandaag verlaten we Vietnam en vervolgen de rondreis in Cambodja. We gaan al vroeg op pad. We volgen een heel stuk dezelfde weg als gisteren op weg naar Phnom Penh. We stoppen onderweg bij het huis van de familie van Phan Th? Kim Phúc. Zij werd wereldwijd bekend op negenjarige leeftijd. Een foto waarop zij huilend rent nadat zij getroffen was door een napalmbom, werd uitgeroepen tot de worldpressphoto in 1972. De foto droeg bij aan de toenemende weerstand tegen de oorlog in Amerika. Kim Phúc is gevlucht en leeft tegenwoordig in Canada, maar haar ouders hebben nog steeds een restaurant naast de weg. We houden een kleine inzameling voor haar familie. Zij worden nogal tegengewerkt door de Vietnamese regering (omdat hun dochter gevlucht is). Zo moeten ze de helft van hun restaurant afbreken voor de aanleg van een stoep langs de weg.

Cambodja - Het marktje aan de oever van de Mekong

Ze hopen met geld van toeristen een verdieping te kunnen bouwen. Als we verder rijden arriveren we al snel bij de grens. Vietnam uit, een nieuw stempeltje, een stukje door niemandsland en aan de andere grens een visumaanvraag (25 dollar) en door de douane. De Cholera controle verloopt lastiger. Ik heb een (fake) stempel in mijn medisch paspoort staan voor Cholera, maar ik heb deze in mijn hoofdbagage laten zitten. Ik ben gelukkig niet de enige. De beambte is zo vriendelijk om voor één dollar per persoon voor hem het door de vingers te zien en nergens meer naar te kijken. Wij weigeren! Hij probeert het nog een keer en vindt het dan lastig worden. Zonder smeergeld krijgen wij toch het stempeltje om Cambodja in te mogen. Daar staat een nieuwe bus en een nieuwe gids op ons te wachten.Cambodja verschilt sterk van Vietnam. Het heeft meer weg van Laos. Veel minder bebouwing langs de weg en de meeste huizen zijn, zoals ook in Laos, van hout. We rijden weer op de highway 1, maar dit keer de Cambodjaanse, richting Phnom Penh. We lunchen in een restaurant langs de weg. De prijzen zijn in Amerikaanse dollars. Alleen het wisselgeld onder de één dollar gaat in de Cambodjaanse Riel. Buiten trekt een processie voorbij van een boeddhistisch monnik.

Cambodja - De veerboot over de Mekong

Het is duidelijk dat Cambodja weer veel meer gericht is op het Boeddhisme. We rijden door richting Phnom Penh. Onderweg moeten we de Mekong rivier oversteken. De rivier is te breed voor een brug. We moeten wachten op de veerboot, maar we zijn niet de enige. We hebben dus even tijd om rond te wandelen over het marktje. Wel worden we gewaarschuwd alert te zijn op de eigen bezittingen. In Cambodja is het verschil tussen rijk en arm extreem. Er zijn veel bedelaars op straat, maar ook het aantal Lexus Landrovers is enorm. Veelal kunnen zij zich vrij begeven door het verkeer, parkeren op stoepen en zoals ook hier krijgen zij voorrang bij de veerboot. Corruptie is overal. Terwijl we staan te wachten, heeft onze Cambodjaanse gids een zak krekels gekocht. Hij biedt er één aan. Aarzelend pak ik hem aan en proef. Op zich smaakt het prima, maar bij het idee dat dit voedsel al de hele dag in de zon ligt, sla ik een volgende af. Na een half uurtje kunnen we aan boord en rijden we aan de overzijde weer verder. Het laatste stuk van de route is erg slecht. Er wordt flink aan de weg gewerkt. Om vier uur zijn we bij het hotel in Phnom Penh. De kamer is niet best. Een duffe ruimte zonder een raam. We besluiten om een andere kamer te vragen. Dit wordt een heel schouwspel. Eerst wordt onze kamer met een spuitbus fris gespoten. Er blijkt geen andere kamer te zijn. Dan is er een kamer met een tweepersoonsbed (ook niets!). Als we bijbetalen kunnen we een upgrade krijgen. Dit slaan we vriendelijk af, omdat we al betaald hebben voor een goede kamer, maar die niet hebben gekregen. Uiteindelijk krijgen we de upgrade naar de VIP kamer voor één nacht, maar dan moeten we morgen weer verhuizen. Hiermee gaan we akkoord. De VIP kamer is ongeveer één meter breder en verder hetzelfde. 's Middags wandelen we in de buurt van het hotel en bezoeken een terrasje. 's Avonds laten we ons met de tuk-tuk afzetten bij het FCC (Foreign Correspondent Club) restaurant. Dit restaurant is een verzamelplaats voor journalisten en buitenlandse reizigers. Hier hebben we prima gegeten voor westerse prijzen.



Dorpje Howay NkokumKinderen van de H'mong stam in het dorpje Howay Nkokum, langs de Mekong
VarkensvervoerHet vervoer van de nog levende varkens achter op de brommer
SlowboatMet de 35 mater lange slowboat varen we over de Mekong rivier
Markt SaigonDe martk van Ho Chi Minh Stad