Peru > Machu Picchu in de mist

Gelukkig: Vier uur! De bagage is nat. Dit is vooral een zwaardere last voor de dragers. Buiten is het weliswaar nog donker, maar het is wel droog. Niemand heeft echt goed geslapen. Tijdens het ontbijt - pannenkoeken - begint het al weer te spetteren. Geen goed vooruitzicht voor Machu Picchu.

Peru - Ondanks de regen een schitterend uitzicht op de oude inkastad Machu Picchu, een hoogtepunt van de vakantie

Met de regenjas aan, de poncho er overheen en de zaklantaarn in de aanslag vertrekken we om iets over vijven richting Machu Picchu. Na enkele bochten over een smal paadje, staan we al in de rij voor de controlepost. Deze gaat pas om half zes open. Na een nieuw stempeltje lopen we over het incapad in een lange sliert lopers. De regen geeft het geheel een troosteloze indruk. Na zo'n twintig minuten is het pad ook zonder zaklantaarn te onderscheiden. Dit is maar goed ook, want diverse zaklantaarns worden al snel zwakker. Rond half zeven naderen we de Zonnepoort. Vanaf de Zonnepoort heb je van boven uitzicht op Machu Picchu. HelaasÂ… Machu Picchu is volledig bedekt onder een zwaar wolkendek. Gelukkig kan Lucio ons aanwijzen waar Machu Picchu onder de wolken ligtÂ… De teleurstelling is bij iedereen groot.

Peru - De ruines van Machu Picchu

Lucio geeft nog aan dat het eigenlijk nooit regent, behalve de laatste twee weken. Dat hebben wij weer. In de regen en de mist dalen we af naar de oude stad. De hoop op het uitzicht is voorbij, terwijl Lucio maar aan blijft geven dat er misschien nog een foto moment komt. Groot is onze verbazing dat bij dit uitkijkpunt inderdaad Machu Picchu zichtbaar is tussen de wolken door. Een fantastisch en vooral onverwachts moment. Na de nodige foto's gemaakt te hebben (soms even wachten op een voorbij trekkende wolk) vervolgen we onze route naar de laatste controlepost. Hier wordt de vier-daagsetocht officieel afgestempeld. Daarna bezoeken we Machu Picchu. Lucio geeft een uitleg over de terrassen, de tempels en wijst ons de 32-hoekige steen. Ook legt Lucio uit hoe de Inca's waarschijnlijk de stenen zo strak geslepen kregen. Het bezoek is een beleving ondanks de aanhoudende regen. Bij het einde van de anderhalf durende rondleiding ontmoeten we de andere Baobab-reizigers van de korte Incatrail. Kristina heeft het treinticket van Rita bij zich. Later blijkt dat zij hiervoor de prullenbak in het hotel heeft moeten omkeren. Met Dennis gaat het gelukkig ook beter. Rond half elf wordt het droger en het klaart op. De ene helft van onze groep gaat daarom nog terug Machu Picchu in. Wij gaan met de bus naar Aguas Calientes. Een rit van twintig minuten. Vanuit Aguas Calientes vertrekt de trein terug naar Cusco.

Peru - Met de trein vertrokken we weer vanuit Aguas Calientes naar Cusco. De trein rijdt letterlijk door de hoofdstraat van het dorpje

In Aguas Calientes begint het al weer te regenen. In een pizzeria eten we een omelet. De doorweekte jassen worden op de pizzaoven te dragen gelegd. Na het eten wandelen we door Aguas Calientes. Het plaatsje is erg toeristisch. Indrukwekkend zijn de gevolgen van de recente modderlawines van eind maart. Het station is hierdoor onbereikbaar geworden. De trein stopt nu op het hoofdspoor. Ook huizen en een restaurant zijn door de modderlawine zwaar beschadigd. Na een internetcafé bezocht te hebben (erg traag), halen we de bagage af en drinken in afwachting van het vertrek van de trein nog een biertje. Om 15:55 uur vertrekt de trein. Iedereen heeft besproken plaatsen. De trein rijdt door het dal langs de Urubamba rivier richting Cusco terwijl de duisternis langzaam invalt. De andere reizigers van de korte incatrail stappen net voor Cusco uit en gaan verder met de bus. Dit is sneller. De trein rijdt namelijk de laatste drie kwartier zigzaggend naar beneden Cusco in. Het laatste gedeelde rijdt de trein zelf voor- en achteruit naar beneden. Om kwart over acht arriveert de trein bij het station. Met minibusjes worden we naar ons hotel gebracht. Hier nemen we een warme douche en gaan snel slapen.