Rusland > De Russische grens oversteken

Vandaag verlaten we de Baltische Staten en gaan de grens over naar Rusland. Op voorhand zijn we voorbereid op een bureaucratische procedure bij de Russische grens. Bij vorige reisgroepen heeft de overgang vijf tot zeven uur in beslag genomen. Hopelijk valt het mee. Voor de zekerheid heb ik een uitgebreide lunch ingeslagen en ook wat eten voor de avond. Om acht uur staat de bus klaar bij ons hotel. We hebben een nieuwe, grotere bus en een nieuwe chauffeur Victor. Victor staat naast de bus en laat het inladen van de bagage aan ons over. Hij komt uit Estland, maar heeft een norse Russische uitstraling. Ik vraag me af of je met hem kan lachen? Als alles ingeladen is rijden we Tallinn uit. Het is ongeveer 200 kilometer naar de grens en de verwachting is dat we daar drieënhalf uur over doen. Victor rijdt regelmatig deze route en deze ervaring komt vast van pas als we Narva naderen, de grensplaats. Lange rijen vrachtwagens staan al langs de kant van de weg voor de grensovergang. In de buitenwijk, op een industrieterrein, rijden we een parkeerterrein op.

Rusland - Het Generale Stafgebouw tegenover de Hermitage aan het Paleisplein

Rijen auto's staan te wachten. Victor rijdt de bus langs de auto's tot vlak bij een loketje. Verschillende mensen verdringen zich voor het loket, maar tot mijn verbazing keert Victor als eerste terug. We rijden het centrum van Narva binnen tot aan de grensrivier. Rechts staat een lange rij wachtende auto's en campers. Het schijnt dat de beambten in de afwikkeling eens per uur een bus doorlaten. Soms staan er meerdere bussen te wachten, maar wij hebben geluk en zijn de eerste in de rij. Victor stapt uit en loopt naar de grenspost. Zonder resultaat keert hij terug. Na een kwartiertje wachten gaat hij opnieuw op onderzoek uit. Ditmaal met meer resultaat en we mogen voorrijden. Victor stuurt om de wachtende campers heen en blokkeert met de bus de complete grensovergang. Nadat er ruimte gemaakt is, rijden wij door tot het volgende loketje. 'Siësta' grapt Victor naar ons, als het loket gesloten blijkt. Hij stapt uit en gaat op zoek naar een beambte. Zo'n tien minuten later komt hij met haar aanlopen. De bus en passagierslijst wordt gecontroleerd. Als we doorrijden zijn we officieel Estland uit, maar zeker de grens nog niet over. Tussen vijf meter hoge hekken sluiten we in een rij auto's aan om de brug over te mogen. Aan weerzijde van de rivier liggen de oude forten van Narva. Vroeger is hier altijd zwaar gevochten tussen de kasteelheren. Als het licht van de vrachtwagenrij naast ons eerder op groen gaat, draait onze bus de rij uit en volgt de vrachtwagen door het groene licht. Dat het licht slechts voor een wagen geldt, deert onze chauffeur niet. Mij ook niet, want het schiet wel lekker op. Op de brug is maar een rijstrook beschikbaar door werkzaamheden. Aan de overzijde moeten weer handelingen verricht worden bij een loket. Doordat wij de vrachtwagen gevolgd zijn, kan er even geen ander verkeer over de brug. Snel worden wij ook geholpen. We rijden nu Rusland in en anderen bijna de laatste halte. Bij het douane gebouw moeten de paspoorten en visa gecontroleerd worden. Vooralsnog is er weinig teken van leven. Door de luxaflex wordt naar de bus gegluurd, maar de deur blijft gesloten. Na een half uurtje wordt nog een keertje gekeken. Misschien had men gehoopt dat de bus er niet meer zou staan? De deur gaat open. In een rustig tempo en zwaar zuchtend stempelt de beambte de paspoorten. Als we uiteindelijk bij de laatste controle nog een stempeltje voor de bus krijgen zijn we echt de grens over. Al met al heeft het zo'n twee uur in beslag genomen.

Rusland - Donkere onweerswolken boven de Hermitage in Sint Petersburg

Een snelle tijd. In krap een uur rijden we door naar Sint Petersburg, waar we aan het einde van de middag arriveren. Het hotel ligt in de stad, maar toch nog enkele kilometers verwijderd van het centrum. Sint Petersburg is met ruim 4,5 miljoen inwoners een indrukwekkend grote stad. Dit betekent dat de afstanden groter zijn, maar bijvoorbeeld ook dat het risico op zakkenrollers groter is. Vooral op de drukke plekken waar veel toeristen komen zijn bendes acties. Een prima manier om te reizen in Sint Petersburg is de metro. Door de moerasachtige ondergrond van de stad, liggen de metrolijnen heel diep onder de stad. Hierdoor zijn de haltes beperkt. Wij wandelen 's avonds in zo'n twintig minuten naar de dichtstbijzijnde metrohalte. Met lijn twee gaan we naar het centrum. Bij het loket bij de ingang koop ik muntjes voor de metro. Per metro-ingang betaal je één muntje, ongeacht hoe ver je reist of overstapt. Op de borden probeer ik de juiste richting te achterhalen. Dit valt nog niet mee in het Russische schrift. Ik leer de tekens van de beginhalte uit mijn hoofd voor de terugweg. Via een zeer lange roltrap komen we bij de metro. Het is nog spits en de metro's rijden om de paar minuten. Even later stappen we uit bij de Nevski Prospekt, de langste en beroemdste winkelstraat van Sint Petersburg. In een van de ticketbureaus informeren we naar kaarten voor het Zwanenmeer ballet. Dit hoort er toch bij in deze stad en we kopen kaartjes voor morgenavond. Daarna nemen we op de Navski Prospekt plaats op het terras voor een bier, precies tegenover de Kazankathedraal. Na twee biertjes vraagt de ober of hij de parasol op mag bergen. Er is slecht weer op komst. Als wij even verder bij de Subway een uitgebreide sandwich eten, begint het inderdaad te regenen, maar noodweer blijft uit. Als we weer buiten zijn is het al weer droog. We wandelen naar het Paleisplein voor de Hermitage en lopen door naar de Neva rivier. Het begint schemerig te worden, terwijl het al over tienen is. De donkere onweerswolken hangen onheilspellend boven het beroemde museum. Via de fraaie Kerk van de Verlosser op het Bloed lopen we weer terug naar de metro en gaan terug naar het hotel.