India > Salaam Baalak wandeling Old Delhi

India - Overal hangen elektriciteitskabels boven de straten in Delhi

Tariq heet mij 's morgens welkom. Hij neemt mij mee voor een rondwandeling door de oude wijk Paharganj van Delhi. Tariq maakt deel uit van de Salaam Baalak organisatie, een organisatie die straatkinderen opvangt. Zelf heeft hij ook, zo vertelt hij, als kleine jongen een jaar lang noodgedwongen op straat geleefd. Hij was toen tien jaar oud. Hij vertelt over het zware leven van een kleine jongen in de grote stad Delhi. Uiteindelijk werd hij door Salaam Baalak opgevangen. Ik wandel met hem tussen de oude en vaak vervallen huizen door. Tariq verdiende als kind geld door restmaterialen uit het afval te verzamelen. Het verdiende geld vergokte hij vaak weer of hij besteedde het aan drugs. Het geld bewaren had geen zin, want dan werd het 's nachts weer gestolen door anderen. Hij neemt mij mee naar een opvanghuis voor kinderen. Verschillende jongens spelen hier spelletjes op de veranda. Even verderop bezoek ik een schooltje. In een kleine ruime krijgen de kinderen les. Bij binnenkomst laten ze de les even voor wat het is en komen ze me begroeten. 'What's your name?', 'Where do you come from?'. Enthousiast vertel ik mijn naam en herkomst. Uit het gastenboek maak ik op dat er iedere dag wel een paar buitenlandse toeristen langs komen. De kinderen krijgen er duidelijk nog geen genoeg van. Met de opbrengst kan de organisatie in stand gehouden worden.Voor de middag ben ik van plan om met de metro naar de oude stad te gaan. Direct als ik het hotel uit loop komen verschillende tuk-tuk (brommertaxi's) aanrijden. Ze waarschuwen voor de zakkenrollers in de metro en de lange wachtrijen bij de metro.

India - Het Rode Fort in Old Delhi

Om mij deze ellende te besparen kunnen ze mij rijden. Ik ben niet onder de indruk van de gevaren maar in een tuk-tuk zie je meer van de stad dan onder de grond. Ik schat de tocht op driekwartier. Mijn openingsbod van 100 ruppees wordt alleen geaccepteerd als ik onderweg een handycraft winkeltje bezoek. No way! De bestuurder krijgt dan flinke provisie. Ik neem de volgende riksja. Na enige onderhandelen stap ik in voor honderd. Als we nog maar net de bocht om zijn, begint de driver dat het wel ver is. Voor 100 doet hij het alleen als ik een winkeltje bezoek. Hij laat mij de keuze om zonder te betalen weer uit te stappen. Ik wil beide niet en gebaar hem door te rijden naar het Rode fort. Er volgt nog een lang gemompel dat het duurder is als ik geen winkeltje bezoek. Ik voel me een beetje genept maar aan de andere kant gaat het maar om net één euro extra. Net voor het Rode fort stopt hij de tuk-tuk. Hij doet een aanbod om mij voor 500 ruppees de rest van de middag door de stad te rijden. Ik ben de man een beetje zat en bedank hiervoor. Ik stap uit bij het Rode Fort. Het fort is gebouwd in 1638 in opdracht van Emperor Shah Jahan. Shah Jahan liet ook de Taj Mahal in Agra bouwen als mausoleum voor zijn overleden vrouw. Met de bouw van het fort in Delhi wilde hij de hoofdstad van Agra terug naar Delhi verplaatsen. Zover is het niet gekomen. Hij werd kort na de realisatie van het fort afgezet door zijn zoon Emperor Aurangzeb en stierf enkele jaren later in gevangenschap in Agra. Ik wandel onder de roodzandstenen Lahore Gate door. De toegangspoort vormt het midden van de achttien meter hoge muur. Op de poort werd in 1947 voor het eerst de vlag van het onafhankelijke India gehesen. Net achter de poort loop ik de overdekte bazaar in. In de oude onderdoorgang zitten nu vooral toeristenwinkeltjes. Ik loop hier snel door heen. Als ik op de ruime binnenplaats sta, heb ik nog nauwelijks het idee dat ik midden in een fort sta. Heel in de verte zie ik nog de omheining. Ik wandel langs de Diwan-i-Am, de hall of public audiënties. Hier staat de troon van de Emperor. Er achter liggen de fraai gedecoreerde privé vertrekken. Ook heeft de Emperor een moskee in het rode fort laten bouwen. Hierdoor hoefde hij niet meer door de oude stad naar de Jama Masjid. Hij was bang voor aanslagen op zijn leven. Ik durf de route nog wel aan. Ik loop via de hoofdpoort weer naar buiten en wandel de oude stad in. Ik probeer de vele straatverkopers voor het fort van me af te houden. Sommigen zijn zeer standvastig tot vervelends toe. Als ik de weg over wil steken, passeer ik een woud van riksja's, tuk-tuk's en taxi's. Allemaal zien ze in mij hun eerst volgende klant. Ze roepen en klampen me aan. Ik wil lopend de wijk in gaan. Enkele riksja's blijven naast mij rijden om mij van gedachten te veranderen.

India - De Jama Masjid, de vrijdagmoskee in Delhi

Vervelend! Als ik op de hoek naar de ingang van de Boeddhistische Jain tempel zoek, werpt zich direct iemand zich op als mijn gids. Hoe kom ik hier weer van af? Hij wijst de ingang en wil me nog veel meer laten zien van de stad. Ik wil dit niet maar hij blijft naast me lopen. Hij wijst me naar de naastgelegen kleine Sikhs tempel. De tempel is zelf gesloten maar via een smalle doorgang kom ik achter de tempel. Hier krijg ik van de tempel beheerder uitleg over de tempel. Hij adviseert me na vier uur terug te komen als de tempel weer open is. Terug op straat neem ik afscheid van mijn gids door hem een fooi te geven. Direct ruiken anderen hun kans. Ik hou ze af. Ik sla linksaf en loop de bazaar van de oude stad in. Ik loop tussen de kraampjes door. Ik moet goed kijken waar ik mijn voeten zet want op de grond ligt veel afval. Aan de lucht te ruiken ligt dit er al geruime tijd. Via de straatjes kom ik bij de Jama Masjed moskee. De bouw van de moskee startte in 1650 ook in opdracht van Shah Jahan. Net als het Rode fort is de moskee opgetrokken uit roodzandsteen. Ik beklim de trappen en betreed via de toegangspoort de centrale binnenplaats. De Jama Masjid is de grootste moskee van de stad. Ik beklim de 121 treden van de minaret. Vanaf de top heb ik uitzicht over heel Delhi. Een fantastisch gezicht. Vanaf de moskee wandel ik verder door Old Delhi. Ik raak al snel de weg kwijt in de smalle straatjes. Ik ben dan ook verrast dat ik opeens voor een metrohalte sta. Ik koop een kaartje en sluit aan in de rij wachtende mensen. Het is druk. Ik moet één metro voorbij laten gaan, maar in het volgende rijtuig is ook plek voor mij. Zorgvuldig houd ik mijn waardevolle spullen in de gaten. Veilig bereik ik weer het hotel.