Nederland > Vertrek uit Amsterdam

Ik word wakker. Het is zondag 1 mei. De dag waar ik de afgelopen drieënhalf jaar naar toegeleefd heb. De dag dat ik op weg ga met de auto naar Tokyo en daarna door Amerika. Met een ander gevoel dan anders als ik op vakantie ga, verlaat ik mijn huis. Mijn buren komen naar buiten om een goede reis toe te wensen. Ik stap in Brutus, de gele landrover, waar ik de komende maanden mee rond zal rijden. In Amsterdam ontmoet ik ook de andere reizigers bij het Oosterdok. Ik parkeer de landrover langs de kade. Op de achtergrond het Scheepvaartmuseum en het VOC schip de Amsterdam. Het is prachtig weer. Tientallen mensen zijn gekomen om ons uit te zwaaien. Leuk! De groepsfoto voor de auto en motoren wordt bijna een waar persmoment. Ik tel zeker vijfentwintig camera's op ons gericht. Deze zullen ook snel gedeeld worden via Whatsapp en Facebook.

Nederland - Een groepsfoto bij het startpunt bij het Oosterdok in Amsterdam

Het officiële moment is aangebroken. We gaan van start. Uitgezwaaid door talrijke familie en vrienden. We rijden naar de Ring van Amsterdam en daarvandaan de A2 op. Na ongeveer twee uurtjes rijden passeren we de eerste grens van deze reis. We rijden verder richting het Ruhrgebied. Bij Oberhausen gaat het even fout. We nemen net een afslag eerder dan de navigatie aan geeft. De navigatie corrigeert snel de route, maar hierdoor zitten we, zo blijkt later, op een andere route naar Keulen dan de oorspronkelijke. Dit betekent ook een andere route dan de motorrijders. Na een korte lunch in een wegrestaurant, rijden we door naar Würzburg. De eerste overnachtingplaats. Bij het hotel aangekomen, blijken we de eerste te zijn. Het is half vijf. We hebben vandaag 531 kilometer op de teller staan. Met een correctie van 5% omdat wij met oversized banden rijden, hebben we ongeveer 560 km gereden. Voor het hotel ontmoeten we een andere motorrijder. Zijn jullie de vrienden van Wilco?, vraagt hij. Het is Mike. Hij woont net onder Frankfurt. Hij herkent onze auto van de website. Samen met Mike nemen we een biertje op het terras. Ruim anderhalf uur later komen de motorrijders aangereden. Gelukkig nog net op tijd voor Mike. Hij heeft nog een afspraak vanavond in Frankfurt. Ook de andere bezoeker op het terras is geïnteresseerd is onze reis. Pas als Eddie onze route op papier ziet gelooft hij dat wij naar Tokyo rijden. Mag ik een kopietje maken?, vraagt de café eigenaar. Ook hij is enthousiast. Als het kouder wordt gaan we naar binnen. Het restaurantje ziet er niet zo gezellig uit, maar de van oorsprong Hongaarse eigenaar maakt met zijn enthousiasme veel goed. Hij tovert een voortreffelijke maaltijd tevoorschijn. Hij schuift aan aan de tafel. Als we uitgegeten zijn biedt hij een Hongaarse snaps aan, om te toosten op onze reis.