Japan > Papiertje, formuliertje en stempeltje

Mijn kamergenoten zijn al vroeg wakker. Rond zes uur is er al volop bedrijvigheid. Ik draai me nog een keertje om. Ik word weer wakker van de intercom dat het ontbijt geserveerd wordt. Een Koreaanse moeder met zoon vraagt of ik koffie wil. Uit een zakje laat ze zien. Op mijn bevestiging snelt de jongen weg om water te halen. Hoewel het cold coffee is, smaakt het lekker. Ik pak mijn bagage en neem afscheid van iedereen. In de bar verzamelen we voor de uitleg over onze voertuigen. De uitleg beperkt zich tot het verzamelen van alle toeristen met een eigen voertuig. Zo kunnen wij als eerste het schip af geleid worden. Hierdoor zijn we snel bij de douane en bagagecontrole. De controle gebeurt allemaal handmatig. Des te beter dat er geen rij voor ons staat. Voorbij de douane ontmoeten we Tatjana. Zij helpt ons met de formaliteiten aan Japanse zijde. Ze bereidt ons voor op een forse procedurele dag. Nadat we een seintje gekregen hebben van de douane kunnen we de ferry op om ons voertuig te halen. We rijden de auto en de motoren naar een apart terrein. Na enige tijd komt de douane om de voertuigen te controleren. Nauwkeurig wordt het chassisnummer gecontroleerd met het Carnet de Passage. De bagagecontrole daarna stelt niet zoveel voor. De douanier vindt dat we de wagen ordelijk ingericht hebben. Hij heeft nog nooit zo'n indeling gezien, zegt hij. Lachend vraagt hij of we bij de boyscouts gezeten hebben vroeger? De volgende stap in het proces is lastiger. We moeten het originele Carnet de Passage laten zien bij de Japanse Automobile Federation (JAF), de Japanse ANWB.

Japan - De weerspiegeling in een tankauto op de Japanse snelweg

Zonder hun goedkeuring mogen we de weg niet op. Alleen zit de JAF niet in Sakaiminato. We moeten met een taxi naar het 25 kilometer verder gelegen Matsue. De taximeter loopt snel op tijdens de rit. Als we voor het gebouw van JAF staan, staat de teller al op ruim 70 euro. Gelukkig loopt de meter niet door tijdens het wachten. Bij het kantoor van de JAF worden de Carnets gecontroleerd en geregistreerd. Samen met een nieuw formuliertje rijden we met de taxi weer terug. Het is inmiddels één uur. Tatjana is aan het lunchen. Haar baas kan ons verder helpen. Hij rijdt ons naar de douane. De douane zit gelukkig wel in Sakaiminato. Hier stempelen ze onze Carnets en stempelen ook de brief van JAF. Nu pas is deze geldig. Terug in het havengebouw, blijkt één Carnet niet volledig ingevuld te zijn. Tatjana belt met de douane. De douanier komt naar het havengebouw gesneld om zijn fout te herstellen. Helaas, we kunnen nog niet weg. We moeten nog wachten op de bevestiging van Customs (douane) dat alles ook in de computer geregistreerd staat. Om precies drie uur klinkt het sein. We mogen de weg op in Japan. Snel gaan we op pad. Het is goed opletten, want in Japan rijdt men aan de linkerzijde. De weg loopt door talrijke dorpjes. De maximale snelheid is bijna overal vijftig. Tatjana heeft vanmorgen nog gewaarschuwd dat voor het overtreden van de maximale snelheid forse boetes gelden. We passen ons aan aan het overige verkeer. Inhalen is praktisch nergens toegestaan. Het links rijden geeft niet zoveel problemen. De weg is goed en de belijning spreekt voor zich. De talrijke verkeerslichten zijn minder duidelijk. Als er meerdere rijstroken zijn en één van de rijstroken heeft rood, dan staat het centrale licht op rood. Er onder worden de richtingen aangegeven die wel groen hebben. Bij ons heeft afslaand verkeer een eigen verkeerslicht. Je moet het even door hebben, maar het went snel. Doordat ons stuur aan de andere zijde zit, is een praatje bij een verkeerslicht snel gemaakt. In het Japans wel te verstaan. Wat ze vragen weten we niet, maar het antwoord 'Orlanda' (Nederland) begrijp iedereen. Er volgt een lange oooh van bewondering. We overnachten zo'n vijfentwintig kilometer voor Hiroshima. In Hiroshima is morgenochtend de herdenking dat 71 jaar geleden daar de eerste atoombom viel. We willen proberen bij de ceremonie te zijn. Alle hotels in Hiroshima zijn echter vol of onbetaalbaar. Het hotel dat we gevonden hebben is een adult-only hotel. Wanneer we Hotel Quel binnen lopen, begrijpen we direct waarom. Bij de receptie kunnen sex dvd's gehuurd worden en de kamer is geheel op een romantische avond ingericht. We bestellen iets te eten van de menukaart en eten het op de kamer. Het was een lange dag en morgenochtend gaan we heel vroeg rijden.