Italië > Eerste indruk van Sint-Pieter

Terwijl ik de laatste spullen in mijn koffertje stop, hoor ik het weerbericht voor Europa tijdens het ochtendjournaal. Extreme hitte in Spanje en Italië. Op de Italiaanse eilanden kan de temperatuur oplopen tot boven de 45 graden. Ik ga een weekendje naar Rome. Mijn regenkleding kan ik duidelijk thuis laten. Om kwart voor negen stap ik in de trein op weg naar Schiphol. De berichten over de drukte op de luchthaven wisselden sterk de afgelopen dagen. Ik neem het zekere voor het onzekere en ga ruim op tijd. Bij het inchecken is niemand voor mij. Ik kan zelfs kiezen welke incheckbalie ik zal nemen. Voor de bagagecontrole heb ik een tijdslot gereserveerd. Ik vind dit iets raars, want men weet precies hoeveel mensen komen en wanneer. Gewoon de vluchtschema’s er bij pakken, lijkt mij. Maar om te voorkomen dat ik langer moet wachten omdat andere mensen die gereserveerd hebben voor gaan, heb ik toch ook maar gereserveerd. Ook bij de bagageafhandeling is nagenoeg niemand. Meer uit principe neem ik de fast-lane op basis van mijn gereserveerde tijdslot. In de vertrekhal is het wel opvallend druk. Ik heb moeite om een vrije stoel te bemachtigen. Ik bestel koffie. Op mijn telefoon bekijk is het laatste Nederlandse nieuws. Rond elf uur komt het vliegtuig van ITA Airways aan de gate. De mensen stappen uit. De marechaussee houdt een uitgangscontrole. Goed dat ze dit doen. Even later kan ik aan boord. Los van een kleine vertraging verloopt de vlucht voorspoedig. Rond half drie landt het vliegtuig op de luchthaven Roma-Fiumicino. Bij de bagageband ontmoet ik Sandra. Zij is de reisleidster voor mijn reis vanuit reisorganisatie TUI. Zij staat zelf nog bij de bagageband te wachten op haar bagage. Verschillende reisgenoten komen aangelopen. De groep bestaat uit 19 personen. Wanneer iedereen de bagage heeft lopen we naar de bus. De bus mag niet voor het luchthavengebouw parkeren. We lopen een stukje. In een half uur rijden we naar Casa San Juan de Ávila aan de rand van het centrum. Het hotel maakt onderdeel uit van het Pauselijke Spaans College van San José. Een deel van het complex is beschikbaar gesteld voor pelgrims en toeristen. Sandra stelt voor het programma van de namiddag wat te veranderen. Er is niet zoveel tijd om door de stad te lopen. We kunnen eerste de bagage op de kamers leggen en even te relaxen. Wie een douche wilt nemen kan dat doen. Om vijf uur vertrekken we naar het centrum. Ik steek mij hoofd onder de kraan. Heerlijk koud water. Daarna loop ik naar de receptie en bestel een biertje bij het kleine barretje. Ik kan alleen contant afrekenen. Wanneer de groep weer compleet is volg ik Sandra naar de bushalte. Iedereen heeft een zendertje gekregen met een oortje. Hiermee is Sandra te verstaan. Bij de bushalte kan zij de aanwijzingen eenvoudig doorgeven zonder te hoeven schreeuwen. Zeker voor de eerste ervaring met de bus is het handig als de gehele groep in één keer in de bus mee kan. Gelukkig is het in de bus die voor komt rijden niet zo druk. Sandra houdt ons ondertussen via het zendertje op de hoogte waar we uit moeten stappen. Dit is bij het eindpunt Via Paola. Via smalle straatjes komen we bij de Tiber rivier. Aan de overzijde zie ik het indrukwekkend grote Castel Sant’Angelo al liggen, de Engelenburcht.

Italië - De brede Via della Conciliazione

De burcht is ooit in de tweede eeuw gebouwd als Mausoleum van keizer Hadrianus. Vandaag wandelen we rond de burcht. Misschien is zondag nog tijd om de burcht te bezichtigen op eigen gelegenheid. In 590 richtte paus Gregorius I zich tot God om de pestepidemie te stoppen. Boven de burcht verscheen aartsengel Michaël. Men liet op de burcht een kapel bouwen. Het beeld van de aartsengel staat nog altijd op het kasteel. We lopen door de tuin rond de burcht. De Engelenburcht ligt vlak bij Vaticaanstad. De Passetto di Borgo is een versterkte ontsnappingsroute vanuit het Vaticaan naar de burcht. In geval van nood konden de pausen een veilig heenkomen zoeken. Lange tijd maakte het Vaticaan deel uit van Rome. Bij het verdrag van Lateranen in 1929 werd Vaticaanstad een onafhankelijk land. Hiermee ontstond het kleinste land ter wereld met slechts 100 hectare. Via de brede Via della Conciliazione kom ik op het Sint-Pietersplein. De indrukwekkende Sint-Pietersbasiliek staat voor mij. In het midden van het plein staat de 40 meter hoge Egyptische Obelisk. De colonnades aan weerszijde van het plein bestaan uit 284 dorische zuilen en 88 pilaren. Op de colonnades staan 140 heilige beelden. De avondzon zakt al achter de kerk. Dit geeft veel tegenlicht om de details op de basiliek goed te kunnen zien. Later dit weekend kom ik hier zeker nog terug. In één van de zijstraatjes heeft Sandra gereserveerd voor het avondeten. Hoewel er binnen een tafel gereed staat, zijn voldoende plekken buiten beschikbaar. Wel zo lekker met de warme temperaturen in Rome. Ik bestel lasagne. Na het avondeten wandelen we weer over het Sint-Pietersplein. Aan de andere zijde van het plein bevindt zich de bushalte. Het duurt maar een paar minuten voordat de bus arriveert. Gelukkig is Sandra mee. In het donker is het lastig in te schatten bij welke halte we weer uit moeten stappen. Op het terras bij het hotel sluit ik de avond af met een biertje. De receptionist moet zowel de receptie als de bar bedienen. Zuchtend overhandigt hij mijn drankje.

Italië - De zon zakt achter de Sint-Pietersbasiliek