Saudi-Arabië > Naar Saudi-Arabië

Het zonnetje schijnt wanneer ik de voordeur achter mij sluit. Op mijn gemak wandel ik naar Maarten en Monique. Mijn reistas rolt achter mij aan. Bij Maarten en Monique aangekomen, hebben we nog tijd voor een kop koffie. Rond elf uur komt Dave, de taxichauffeur, voorrijden. ‘Waar gaat de reis naar toe?’, vraagt hij belangstellend, terwijl hij de koffers achter in de taxi legt. Saudi-Arabië! Terwijl we instappen geeft Dave aan dat hij al veel reizigers voor veel bestemmingen naar Schiphol heeft gebracht, maar nog nooit iemand voor Saudi-Arabië. Het toerisme in Saudi-Arabië staat ook nog in de kinderschoenen. Pas sinds begin 2019 geeft de Saudische overheid visa af voor westerse toeristen. Daarna kwam corona. Pas nu kan er weer gereisd worden naar het Arabische land. Het toerisme heeft zich nog amper ontwikkeld en lang niet alle bezienswaardigheden zullen open zijn. Hoewel Dave zelf geen grote reiziger is, heeft hij veel interesse om landen via het internet te ontdekken. Onderweg vertelt hij volop over zijn favoriete bestemmingen. Hierdoor arriveren we al op de luchthaven voordat we er erg in hebben. We zien niet de gevreesde rijen voor het luchthavengebouw. De afgelopen weken was het iedere keer op zaterdag zo druk, dat de wachtrijen tot buiten stonden. Vorige week was de rij zo enorm lang, verzucht Dave. Zo lang heb ik de rijen de hele zomer nog niet meegemaakt. Vanwege de mogelijke drukte zijn wij ruim op tijd vertrokken. We zijn zelfs te vroeg om officieel de vertrekhal in te mogen. Dit mag alleen vier uur voor vertrek. Er is geen controle. Ook kunnen we onze bagage al bij de drop-off automaten afgeven. Voor de securitycontrole staan enkele honderden reizigers te wachten. We sluiten achter aan in de rij. Langzaam schuift de rij op. Er zijn vandaag maar vier bagagescanstraten geopend. Waarschijnlijk is er niet meer personeel beschikbaar om meer straten te openen. Na zo’n drie kwartier zijn ook wij aan de beurt voor de controle. Mijn tas krijgt een extra inspectie. Wat zou er aan de hand zijn? De beveiliger kijkt op de gemaakte scan en ziet niet vreemds. Waarschijnlijk heeft de beoordeling te lang geduurd. Dan gaat een tas altijd door voor een handmatige controle, legt hij uit. Ik vervolg mijn weg naar de douane. De procedures zijn doorlopen en we hebben nog drie uur tot vertrek. We lopen de premium lounge in. Maarten en Monique hebben beide toegang en ik kan mee als introducee. Hier staan lekkere stoelen en staat een buffet gereed. Een prima plek voor een lunch en om te wachten op de vlucht. Wanneer we rond 15:00 uur bij de gate G7 aankomen staat het vliegtuig van de KLM al gereed. We hebben onze tickets via Saudia Airlines geboekt, maar de vlucht wordt in samenwerking met de Nederlandse maatschappij uitgevoerd. Het toestel vliegt eerst naar Riyadh en daarna door naar Dubai. Bij het boarden blijken ook mensen voor de Dubai-vlucht van Emirates in onze rij te staan. Dit is één gate verder. Zonder vertraging stijgt vlucht SV 6319 op richting Saudi-Arabië. Naast mij in het vliegtuig zit een Nederlander die aan de metrolijn in Riyadh werkt. De metrolijn had al opgeleverd moeten zijn, vertelt hij, maar is jaren vertraging. Hij is al verschillende keren in Riyadh geweest en geeft wat tips mee. Wanneer hij over onze reisplannen hoort, realiseert hij zich dat hij nog maar weinig buiten Riyadh gezien heeft van Saudi-Arabië. Het avondeten wordt geserveerd. Ik bestel er een wijntje bij. Waarschijnlijk het laatste glaasje alcohol voor de komende twee weken. Bij het binnenvliegen van het Saudische luchtruim, wordt gemeld dat de bar gesloten wordt. Alle alcoholische drankjes, inclusief de lege verpakkingen, worden opgehaald. Niets mag zichtbaar zijn wanneer het vliegtuig landt in Riyadh. Zelfs geen dopje. Even voor elf uur ‘s avonds zet het vliegtuig de landing in. Alleen de passagiers met bestemming Riyadh gaan van boord. De reizigers voor Dubai kunnen blijven zitten. Aan het einde van de pier, wordt mijn paspoort en boardingpas gecontroleerd. Een extra controle om te kijken of geen mensen voor bestemming Dubai uitgestapt zijn.

Saudi-Arabië - Het uitzicht over de moderne wolkenkrabbers van Riyadh

Daarna sluit ik aan in de rij voor de douane. Er is één rij voor nieuwkomers en één voor reizigers die vaker Saudi-Arabië bezocht hebben. De rij voor nieuwkomers is veel korter. Hierdoor zijn we snel aan de beurt voor de douane. De douanier neemt vingerprints af en maakt een foto. Bij de bagageband is het wachten op de koffers. We zien steeds meer passagiers met hun bagage vertrekken. Gaat het wel goed met onze bagage? Als één van de laatste koffers, komt onze bagage op de band. Gelukkig. In de aankomsthal wisselen we eerst euro’s om in riyal. De wisselkoers lijkt redelijk. Met Saudische riyals op zak gaan we op zoek naar de autoverhuurder. Het is inmiddels twaalf uur en de nieuwe dag is aangebroken. Het autoverhuurbedrijf heeft twee dependances. Eén bij de internationale luchthaven en één bij de domestic-terminal. Bij de lokale terminal was tijdens het reserveren via internet veel meer keuze en mogelijkheden. In de afgelopen week hebben we geïnformeerd of we onze auto ook bij de internationale terminal op konden ophalen. Dit was geen probleem. Wanneer we bij het kleine loketje van Yelo autoverhuur aankomen, herkent de medewerker de boeking niet. Er staat niets in de computer. Hij belt. Jullie auto staat bij terminal 5, legt hij uit. We moeten weer het terminal gebouw in en op zoek naar de shuttle naar de andere terminal. We hebben geluk. De shuttlebus staat net op het punt van vertrekken. Snel stappen we in. Tien minuten later stappen we bij de andere terminal uit. Hier gaan we opnieuw op zoek naar de autoverhuur. Hier gaat het beter, al kijkt de man achter de balie moeilijk en moeilijk. Aan zijn gezicht te zien, lijkt het of er bij iedere handeling iets fout loopt. Wonderbaarlijk genoeg toont hij opeens het geprinte contract, waarmee we verderop in de garage de auto kunnen ophalen. Een donkergrijze Changan CS75, een grote Chinese SUV, staat klaar. We stellen de navigatie in op ons hotel in het centrum van Riyadh. We rijden de duisternis in. Onderweg is het nog opvallend druk op de weg. Op de drie en soms vier rijbanen naar de stad rijdt relatief veel verkeer. Doordat de strepen vervaagd zijn, is het goed opletten waar de rijbanen precies liggen. Bij iedere snelheidsaanduiding wordt gewaarschuwd voor boetes. Alleen staan de maximumsnelheden in het Arabisch aangegeven. Hoe hard mogen we rijden? Op de kentekens op de auto’s voor ons staan de cijfers zowel in het Arabische als het Latijnse schrift. Hierdoor kunnen we snel ontleden dat we 110 km/pu mogen rijden. Een snelheid die onmogelijk is op deze weg. We rijden Riyadh binnen via de brede King Fahd Road. Dit is de belangrijkste verkeersader van de stad. Langs de weg staan verschillende hoge wolkenkrabbers. Rond half twee in de nacht nemen we de afslag richting het hotel. Wanneer we de straat in draaien, zien we het hotel niet direct. De teksten op de gevels staan in het Arabisch. Voor de zekerheid hebben we afbeeldingen van de hotels uitgeprint. Net wanneer we denken er voorbij te zijn, zien we een hotel liggen dat op de afbeelding lijkt. Ook de Arabische naam lijkt overeen te komen. We parkeren de auto in de buurt van het hotel. De receptionist kijkt moeilijk naar onze boekingsbevestiging. Jullie zitten in het verkeerde hotel, concludeert hij. ‘Of we al betaald hebben?’, vraagt hij daarna. Hij heeft ook kamers vrij. Wij lopen een klein stukje terug naar het in onze ogen gelijknamige en gelijk ogende hotel. Grappig dat veel van de omliggende fastfood-winkeltjes rond twee uur ‘s nachts nog open zijn. We gaan het hotel binnen. ‘Who is Maarten?’, vraagt de receptionist al wanneer we binnenlopen. Hij verwacht ons al. Snel worden we naar ons appartement geleid. Twee slaapkamers en een keukentje op de vierde verdieping. Er zijn geen handdoeken en er is geen wc-papier. De handdoeken worden gebracht, maar het wc-papier is op, verontschuldigt de hotelmedewerker zich. Misschien morgen weer. Gelukkig hebben wij zelf bij ons. Ik ga snel naar bed.