Reisavonturen Kenia

Home > Kenia > Kenia en Tanzania > Reisverslag dag 4

Reisverslag Kenia en Tanzania

14 januari - 4 februari 2023 (22 dagen)


Kenia > Op bezoek bij de Samburu stam

Dag 4 - Dinsdag 17 januari 2023

Vroeg op. Wie dieren wil zien moet vroeg op pad! Om kwart voor zes loopt mijn wekker af. Ik was mijn gezicht met wat water. Daarna pak ik koffie en een boterham. Ik heb nog niet veel trek. Met de truck rijden we opnieuw het Samburu Reserve natuurpark in. ‘s Ochtends ziet het park er weer geheel anders uit. Impalas, antilopen en gazelles grazen in de open vlakte. Ook zie ik enkele olifanten lopen. Eén olifant loopt pal voor ons op de zandweg. Hij moet eerst opzij voordat wij kunnen passeren. Aan de rand van de bossage bij de rivier zien we een giraffe. Het dier blijft op een veilige afstand stil staan. Hierdoor kan ik hem mooi aanschouwen. Op de plek waar gisteren de leeuwen lagen is het nu rustig. Er ligt zelfs geen botje of restant meer van de gazelle die opgepeuzeld werd. Wat zouden ze hier mee gedaan hebben? De leeuwen blijken aan de andere zijde van het bosje te liggen. Een van de leeuwen loopt om het bosje en verdwijnt tussen de takken. In de schaduw. Langs de rivier zitten verschillende vogels op de boomtakken. Enkele roofvogels zitten hoog in de bomen. In de lagere takken zitten de meer kleurrijke vogeltjes. De bee-eater en de lilac breasted roller, de nationale vogel van Kenia. Bij een boom staan twee jeeps stil. Zou daar iets zijn? Er blijkt een cheeta in de schaduw te liggen. Wat is dit een mooi gezicht. Het roofdier kijkt wat rond, maar vindt alle aandacht prima. Hij lijkt zich meer te concentreren op zijn omgeving. Cheeta’s zijn de snelste dieren van Afrika. Ze kunnen we 120 km/pu rennen om een prooi te pakken. Terug op de doorgaande weg zien we een groep giraffen. Er steken vijf nekken boven de struiken uit. Achter de bomen blijken nog meer giraffen te staan. Ik zie er steeds meer. De gehele groep van maar liefst zeventien giraffen trekt aan onze truck voorbij. Alsof het afgesproken was. Ook vanochtend hebben we weer veel mooie natuur mogen zien. Kunnen we hier vanavond nog overheen? Op de campsite heeft Silvia een combinatie van lunch en ontbijt klaar gemaakt. Pannenkoeken, patat en salade. Misschien een rare combinatie maar het smaakt prima. De campsite ligt naast het dorpje van de Samburu stam. Enkele stamleden leiden ons rond door het dorp. De Samburu stam is een nomade volk, legt Bentson uit, één van de stamleden. Dit dorpje met 180 inwoners is hun standplaats. Wanneer zij naar de andere bergen trekken, slapen zij in de open lucht rond een kampvuur. De Samburu stammen zijn verwant met de Masai, maar hebben ook hun eigen tradities. Het Samburu dorpje bestaat uit eenvoudige huizen. Stevige takken vormen de basis voor de muren. Aan de bovenzijde worden zij rondgetrokken als dak. De zijwanden worden bedekt met golfplaten en het dak met plastic en huiden. Een huis gaat vier tot vijf jaar mee, legt Bentson uit. Daarna bouwt men een nieuw huis. Ondertussen zijn meer dorpsgenoten aangekomen in de kleurrijke kleding van de stam. Zij zingen een welkomstlied. Natuurlijk worden wij uitgenodigd voor de dans. Tijdens de dans wordt ook gesprongen. De stammen in deze regio staan erom bekend dat zij hoog kunnen springen. In het dorp mogen we een huisje van binnen bekijken. Voorzichtig buk ik diep genoeg om door de lage deuropening te komen. Het huis is hooguit zes meter diep. Achterin slapen de kinderen, voorin de volwassenen. Binnen de stam mag een man meerdere vrouwen er op na houden. Iedere vrouw heeft een huis. Als de staf voor het huis staat is de man in dat huis. Bij het schooltje zingen kinderen een liedje. Kinderen leren hier naast de Samburu taal ook Swahili en Engels. Hierdoor kunnen zij zich later beter redden. De rondleiding eindigt op het dorpsplein. Een lange rij kleden met daarop zelfgemaakte souvenirs liggen uitgestald. Het lijkt erop dat alle vrouwen uit het dorp een kleedje klaargelegd hebben. Tientallen vrouwen hopen iets te verkopen. Ik koop een kettinkje in de hoop het dorp er mee te steunen, al voelt de opdringerige verkoop niet fijn. Aan het einde van de middag rijden we voor de derde en laatste keer Samburu National park in. We hebben al veel wild gespot. Zouden we nog meer verwend worden? We beginnen deze gamedrive richting de rivier. Bij een waterpoel staan enkele giraffen. Zij zetten hun voorpoten wijd uiteen om water te kunnen drinken. Andere giraffen houden de wacht. Patrick legt uit dat een giraf maar heel even met zijn hoofd naar beneden kan, omdat anders teveel bloed naar zijn hoofd stroomt. Met een ferme zwaai komt de giraf weer overeind. Verderop staan enkele jeeps. Zou hier wat zitten? Snel rijden we er heen. Ook andere jeeps komen aangesneld. Er liggen twee jonge mannetjes leeuwen in de bosjes. Zij kijken even op naar de aandacht en gaan dan weer liggen in de schaduw. Bij de rivier is meer groen. In de struiken en bomen vliegen vogels verschikt op wannner we voorbij rijden. Ook een Somalische struisvogel rent weg. Het is een grappig gezicht hoe de struisvogel heen en weer schudt bij het rennen. Tussen het groen twijfelt een dik-dik hertje tussen stil blijven staan of wegrennen. Een dik-dik is een van de kleinste antilopen die in Afrika voorkomt. De diertjes ogen nerveus. Terwijl we langs de oever van de rivier rijden, passeren we een groepje olifanten. Zij grazen vlak naast de weg. Het blijft een mooi gezicht de enorme dieren te aanschouwen. Een jonge olifant van enkele jaren oud, loopt speels tussen de kudde. Terwijl de zon al begint te dalen aan de horizon, komen we bij de rivier. Het water staat laag. Aan de overzijde van de rivier staat een groepje van zeven giraffen aan een grote struik te eten. Alle nekken rijken tot de hogere takken. Een jonge giraf staat voorovergebogen om water uit de rivier te drinken. Een mooi afsluiting van de tocht vandaag. Terwijl we terugrijden, zien we plots een leeuw liggen. Er blijken nog drie leeuwen in de schaduw te liggen. Het is hetzelfde groepje dat we gisteren gespot hebben. Nu liggen ze enkele honderden meters verderop. Net voor de uitgang graast een grote groep zebra’s. Tot nu toe hadden we alleen individuele zebra’s gezien. De zon is al onder wanneer we weer bij de eco logde aankomen. Sylvia is bezig met het avondeten. Er is nog even tijd voordat we gaan eten. Ik neem snel een douche. Het water in de grote plastic ton is opgewarmd door de zon. In de primitieve doucheruimte is het even lekker douchen. Om half acht staat de maaltijd gereed. Kokosnootrijst, groente en warthog vlees. Lekker. Ik heb nooit eerder warthog gegeten.



OlifantenEen moeder olifant met haar kleintje