Israel > Rijden door de Negev woestijn

Een medewerker van Schiphol opent net de draaideur naar de vertrekhal. Het is even over vieren in de ochtend. Schiphol ontwaakt. Ik loop de vertrekhal binnen. Ik ben er van overtuigd dat ik op teletekst gezien heb dat ik bij balie 3-4 moet zijn. De taxichauffeur echter verzekerde mij dat Corendon gebruik maakt van balie 30. Compleet aan de andere kant. In de vertrekhal zie ik al snel dat hij gelijk heeft. Ik wandel naar vertrekhal 3. Bij de incheckbalie probeer ik in de rij alvast te onderscheiden wie eventueel reisgenoten zouden kunnen zijn. Het blijkt lastig omdat er twee reisgroepen zijn en de overige reizigers één weekje naar de zon in Eilat gaan. Omdat het toch een reis naar een controversiële bestemming is, zorg ik er voor dat ik op tijd bij de bagagecontrole ben. De ritsen van mijn broek lichten op, maar ik mag doorlopen. Even over zeven uur stijgt vlucht CND411 op richting Ovda in zuid Israël. Buiten wordt het langzaam licht. Ik zie de Alpen duidelijk onder mij liggen. Het is helder weer. Langs de kust van de Adriatische Zee passeer ik Griekenland en vlieg ik boven de Middellandse zee. Bij het naderen van het luchtruim van Israël, meldt de gezagsvoerder dat het boven Israël niet toegestaan is om op te staan. Snel ga ik nog even naar toilet. Om kwart voor één lokale tijd, een uurtje later dan Nederland, nader ik de luchthaven van Ovda. Vanuit de lucht zie ik alleen maar zand en rotsen. Zelfs als het vliegtuig bijna de grond raakt zie ik nog steeds niets anders. Gelukkig zet de piloot het toestel toch op een geasfalteerde strook neer in de woestijn. De luchthaven van Ovda ligt ongeveer 45 kilometer boven Eilat. Bij de douane vraag ik om niet te stempelen in mijn paspoort. Ik heb net twee weken een nieuw paspoort en voor sommige Islamitische landen is een stempel van Israël een belemmering. Ik moet hiervoor een apart formuliertje invullen. Met een stempeltje op dit formuliertje loop ik Israël binnen. Voor de aankomsthal word ik al opgewacht door Dafne. Zij is van oorsprong Belgisch, maar woont al 46 jaar in Israël. Zij wijst mij naar de bus. De reisgroep is best groot. Ik schat dat de groep zo'n 36 personen groot is. Eén reiziger schijnt problemen bij de douane te hebben. Als Dafne het bericht krijgt dat we kunnen vertrekken, betekent dit waarschijnlijk dat de reiziger geweigerd is en terug naar Nederland moet. De reden zal ik nooit te weten komen. Viraz, de buschauffeur, rijdt de bus de woestijn in. Ik zie een kale heuvelachtig gebied. Langs de kant van de weg staan verschillende tanks opgesteld met militairen. Ik rijd waarschijnlijk vlak langs de grens met Jordanië. Bij een wegrestaurantje is gelegenheid om wat te eten of te drinken. Gelukkig kan ik hier met euro's betalen, want ik heb nog geen lokaal geld op zak. Mijn wisselgeld krijg ik in Shekel. Door de wisselkoers zal ik wel wat duurder uit zijn, maar ik heb wat Israëlisch geld op zak.

Israel - De makhtesh Ramon crater ligt midden in de Nagev woestijn

Als ik verder rijd door de woestijn, vertelt Dafne over het land en de gewoontes. Door haar Belgisch achtergrond en doordat ze al lang in Israël woont, moet ze soms zoeken naar de Nederlandse woorden. Dafne vertelt dat het de afgelopen maand relatief veel geregend heeft en dat er hierdoor meer groene struikjes zijn dan anders. Over enkele weken zijn deze allemaal weer weg en is de woestijn kaler. Bij de Ramon krater houden we even stil. Ik stap uit en loop naar de rand van de krater. In duizenden jaren heeft de rivier kilometers lang de rotsen uitgesleten waardoor een soort kraterrand is ontstaan. Vanaf één zijde kijk ik de diepe vallei in. Een mooi gezicht. Het is ook even lekker om de benen te streken. De verwachting is dat het nu nog twee uur rijden is tot Jeruzalem. Als we langs Be'er Sheva de tolweg oprijden gaat het mis. Er is een ongeluk gebeurt op het vervolg van de tolweg en iedereen wordt van de weg geleid. Een flinke file tot gevolg op de omleidingsroute. Als ik uiteindelijk de buitenwijken van Jeruzalem binnen rijd, begint het al schemerig te worden. Ik zie de stad liggen op verschillende heuvels. Enkele hogere gebouwen vormen de skyline. Ik overnacht in Bethlehem, tien kilometer ten zuiden van Jeruzalem. Dafne meldt dat zij niet met de reisgroep mee zal gaan naar het hotel. Omdat zij Joods is is het haar niet toegestaan het Palestijns gebied te betreden. Op een kruispunt verlaat zij de bus. Viraz brengt mij naar Bethlehem. Hiervoor moet ik de grens passeren. Hoge hekken staan op de grens. Een acht meter hoge muur scheidt het Palestijnse gebied van Jeruzalem. Een bizar gezicht. Direct over de grens oogt het straatbeeld chaotischer. Dit wordt versterkt omdat het nu donker is. Ik ben blij als ik de bus uit stap en het hotel in kan. Snel breng ik mijn bagage naar mijn kamer en ga naar de eetzaal. Ik heb best trek na een lange reisdag.