Montenegro > Zonder bagage in Montenegro

Om even voor half tien in de ochtend landt vlucht KL1597 op de luchthaven van Rome. Tot nu toe verloopt de vlucht prima. Ik heb gisteravond online ingecheckt op de vlucht naar Rome. Het lukte mij niet om ook in te checken voor de vervolgvlucht naar Montenegro. Ook op Schiphol lukte het niet om in te checken voor deze vlucht. Ik moest dit maar in Rome proberen. Omdat mijn overstaptijd hier maar één uur is, ga ik direct op zoek naar een transferdesk. Bij de balie geeft de juffrouw aan dat zij mij ook niet in kan checken en dat ik naar de transferdesk bij Gate D1 moet gaan. Dit is 10 minuten lopen. Ik volg de borden richting de D- pier. De transferbalie hier is leeg.

Montenegro - Klaar voor vertrek in Amsterdam

Een dame bij het Easyjet loket er naast, verwacht dat er wel iemand zal komen binnen een uur of zo. Als ik haar aan geef dat mijn vlucht dan al weg is, weet zij het ook niet meer en verwijst mij naar de luchthaveninfo. Terwijl ik daar na toe loop, zie ik op de borden dat mijn vlucht niet van de D-pier vertrekt maar van de H-pier. Om hier te komen moet ik eerst door de douane. Hier wordt aangegeven dat er verderop ook een tranferbalie is en dat ik eventueel ook bij de gate in kan checken. Een geruststelling. Als ik bij de tranferbalie op de H-pier aan kom, blijkt deze balie alleen vluchten voor Al Italia af te handelen. Ik wordt doorverwezen naar Gate H6. 25 minuten voor vertrek arriveer ik bij de gate. Hier kan ik eindelijk inchecken. Toch wel een opluchting. Even later brengt een bus mij naar het vliegtuig. Echt haast heeft niemand van Montenegro Airlines. Het verbaast mij dan ook niet dat het vliegtuig met vertraging vertrekt. Ik verdoe mijn tijd om naar de bagageafhandeling buiten te kijken. Dit verloopt erg rommelig. Ik hoop dat mijn bagage ook de overstap gehaald heeft. Mijn bagage kon namelijk wel tot Podgorica gelabeld worden. Tegen elf uur, met een half uur vertraging, stijg ik opnieuw op. Dit keer op weg naar Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Een vlucht van nog geen uur. Al snel zie ik het vaste land van Montenegro opdoemen. Op de luchthaven ziet het er niet uit dat er nog meerdere vluchten verwacht worden. Ik wandel rustig naar de aankomsthal. Een tractortje rijdt de bagage naar de band. Ik wacht geduldig op mijn bagage. Als de band stopt blijkt alle bagage uitgeladen te zijn. Dit betekent dat mijn bagage niet aan boord was. Zucht! Wat nu? Bij de bagageclaim-desk meld ik mijn vermiste reistas. Mijn hoop op een snelle oplossing vervliegt, als gemeld wordt dat morgenochtend de eerst volgende vlucht weer arriveert.

Montenegro - Het upper Ostrog Monastery ligt tegen de berghelling aangeplakt

Met een formuliertje in mijn hand, maar zonder bagage loop ik de aankomsthal uit. Door alle vertragingen zijn alle andere reizigers al weg. Ik hoop maar dat mijn contactpersoon van 3E-Travel nog staat te wachten. Gelukkig komt er direct iemand mij tegemoet lopen. Ronald?, vraagt hij. Hij stelt zich voor als Vlado en heet mij welkom. Hij zegt mij direct toe dat hij voor de bagage gaat zorgen. Bij de auto ontmoet ik ook Anna, een collega van Vlado. Gezamenlijk rijden we richting Durmitor National Park. De vakantie is begonnen. Vlado vertelt onderweg volop over Montenegro, de inwoners en de hoofdstad. Hij wekt direct de indruk alles goed onder controle te hebben. Na twee uur rijden arriveer ik bij het Ostrog klooster. Het klooster van de Servisch-orthodoxe kerk uit de 12de eeuw is tegen de bergwand gebouwd. Voordat ik het klooster ga bezoeken, bestel ik een sandwich op een terras. Ik heb nog nauwelijks iets gegeten vandaag. Daarna bezoek ik de heilige Marthy Stanko kerk bij het Lower Monastery. Ik zie prachtige fresco's rijk gedecoreerd op het plafond. Via de wandelweg volg ik de weg zo'n twee kilometer omhoog. Dit is de route die de pelgrims ook afleggen. In één van de bochten bezoek ik de Church of St Stanko the Martyr. De klim valt mij tegen. Ik merk goed dat ik al enige uren onderweg ben. Ik oefen het woordje 'zdravo' (hallo) tegen de tegemoetkomende wandelaars. Boven wordt mijn klim beloond. Het Upper Monastery ligt stak tegen de berghelling gebouwd. In een grot liggen de overblijfselen van heilige Sveti Vasilije Ostroški. Ik sluit aan in de rij wachtende pelgrims om de grot te bezoeken. Ik zie dat dit bezoek de gelovigen om mij heen veel doet. Zij kussen de mozaïeken afbeeldingen en raken het kruis bij kist van de heilige aan. Ik sla het tafereel met gepastheid gade. Daarna beklim ik de toren naar de bovengelegen grot. Ook hier zie ik gelovigen in de grot bidden. Het Ostrog Monastery is een bijzonder plek. Terug bij de auto vervolg ik de weg naar de eerste overnachting. In Nikši? koop ik in een supermarkt een tandenborstel, een scheermesje en water en koekjes voor morgen. Hopelijk is mijn bagage morgen weer aanwezig. Vanuit Nikši? is het niet ver meer naar Šavnik. Net buiten Šavnik zal ik vannacht overnachten in de Nevidio Canyon. Een onderkomen met leuke driehoekige huisjes. Onder het genot van een biertje neem ik samen met Vlado het programma door voor de komende dagen. Het koelt 's avonds behoorlijk af, daardoor besluit ik binnen te gaan eten. Na het eten ga ik snel mijn bed in. Ik ben behoorlijk moe van deze reisdag.