Oostenrijk > Alles is nat

Als ik 's morgens wakker word, is het droog buiten. Voorzichtig steek ik mijn hoofd onder het tentdoek door. De was hangt opeens aan de andere kant, in het zonnetje.

Oostenrijk - Het terras met uitzicht op de Foaker See

Het blijkt dat Monique al eerder wakker is geworden. Het waterige zonnetje moet al tijdens het ontbijt plaats maken voor nieuwe spetters. Snel halen we alles weer naar binnen. We mogen onze tenten vandaag op de camping laten staan, als we maar om 22.00 uur van de camping af zijn. Als het weer droog is, hangen we de was dan ook snel weer op. Mijn enige kleren die niet nat zijn, zijn mijn kleren van gisteren. Droge sokken heb ik al helemaal niet meer, dus stap ik met blote voeten in mijn schoenen. De schoenen hebben toch al zo te leiden van het waterballet. Het gaat er om hangen of deze schoenen Nederland nog halen (Van Haren, boem, boem, lacht iedereen mee ....) De buren op de camping willen wel op onze was letten en eventueel binnen halen als het gaat regenen. Wij hebben ze al een paar keer de krant gegeven, als wij hem uit hadden. Wij gaan naar de Foaker See. Volgens Frad is hier een winkel open op zondag en boven op de berg is een gezellig terrasje. Fred en Sandra rijden met de auto omhoog, wij klimmen naar boven. De klim is af en toe best steil, maar we zijn redelijk snel boven. Ik schat dat we er hooguit een half uurtje over gedaan hebben.

Oostenrijk - Even tijd om het reisverslag bij te werken terwijl we wachten op de trein

Op het terras hebben we mooi uitzicht over de Foaker See. Uiteraard spelen we een potje kaarten. Na drie uur op het terras, gaan we weer naar beneden. Ron, Monique en ik gaan weer lopend naar beneden. Fred en Sandra nemen met de auto. We besluiten bij het restaurant onder aan de heuvel te gaan eten. Hier hadden we eigenlijk met ons geld niet op gerekend, maar gelukkig kunnen we met cheques betalen. Alleen hebben we geen compleet setje van cheques en pasjes bij ons. Voor de veiligheid dragen we de pasjes en cheques gescheiden. Ron en Monique hebben hun geldbuidel niet meegenomen en daar zaten net de pasjes in. Fred en Sandra rijden snel naar een flappertapper en daarna kunnen we toch eten. Na het eten lukt het eindelijk om contact te krijgen met René en Astrid. Gelukkig gaat alles goed en zij bellen ook naar de anderen thuisblijvers. Terug op de camping breken we de tenten af en pakken de spullen in. Alle was is ondertussen droog. Fred kijkt vol verbazing hoe we alle troep in vier rugzakken krijgen. De rugzakken verdwijnen in Fred z'n auto. Wij lopen in ongeveer een half uurtje naar het station. Hier moeten we nog twee uur wachten op de trein.

Oostenrijk - In de trein op weg naar Praag

We lezen een krantje lezen en ik schrijf het reisverhaal bij. Fred en Ron zijn ondertussen Villach in. Ook probeer ik mijn linker schoenzool te plakken met leukoplast. De schoenzool is nu bijna geheel los. Misschien blijft het zitten. De trein komt een half uur voor vertrek het station binnen rijden. De trein is afkomstig uit Venetië. De meeste coupés zijn al ingepikt door reizigers. Met z'n tweeën liggen ze languit in een coupé en doen alsof ze slapen (zoals wij normaal ook doen). Gelukkig vinden we een lege coupé met smalle bankjes en veel beenruimte. Hierdoor kunnen Ron en ik op de grond slapen (dat paste net aan). Monique en Sandra nemen de banken voor hun rekening. Hoewel niemand echt prettig ligt, slapen we toch tot de grenscontrole Oostenrijk - Tsjecho-Slowakije. De douanier, die het wel grappig vindt hoe wij liggen te slapen, komt speciaal terug om te melden dat de coupé naast ons inmiddels leeg is. Daarna hebben we een stuk beter geslapen. Rond negen uur rolt de trein Praag binnen.