Egypte > Wandeling door Cairo

De wekker loopt af en al snel blijkt op het toilet dat de vloek van de Farao nu al heeft toegeslagen: Diaree. En dat al op de tweede dag van de vakantie. Misschien had ik gisteren toch niet de piramide moeten beklimmen of zou het eten de boosdoener geweest zijn in het hotel. Binnen een kwartier moet ik vier keer naar het toilet. Een goed begin van een lange dag naar Alexandrië. Beneden blijken er meerdere slachtoffers te zijn in de groep. Tijdens het ontbijt - ik heb geen trek - voel ik me weer misselijk worden en de rest van de details zal ik achterwege laten. Het lijkt voedselvergiftiging in combinatie met de vermoeidheid. Ik vind het te riskant om mee te gaan naar Alexandrië. Ik besluit mijn bed weer in te kruipen om te slapen. Geert neemt de fotocamera mee en vertrekt naar Alexandrië. Tot half twaalf heb ik geslapen, totdat Samira, het kamermeisje komt vragen of ze de kamer schoon mag maken. In gebrekkig engels communiceren we. Ze vraagt naar onze reis. Ik vertel waar we gisteren geweest zijn en dat ik ziek ben. Zij vouwt ondertussen onze handdoeken in de vorm van een zwaantje.

Egypte - Uitzicht op Cairo vanaf de muren van de Citadel met op de voorgrond de moskee van Sultan Hassan

Een vrolijk gezicht op het bed. Om één uur liep ik Cairo in. De hele dag in bed is ook niks. Het gaat inmiddels weer een stuk beter, al voel ik me nog wat slap. Al direct voor het hotel word ik aangesproken voor een taxi. Ik bedank beleefd. De meneer, Ramadan, vraagt me waar ik vandaan kom?, wat we gedaan hebben? en hij wil mij graag zijn visitekaartje van zijn winkel geven. Ik geef aan dat ik rechtstreeks naar het centrum wil lopen. Helaas voor mij passeer ik hierbij precies zijn winkel. Hij stelt mij voor aan zijn vriend (broer, zwager, kennis wat maakt het uit) in de winkel. Hij vraagt of ik al in een papyruswinkel geweest ben. Op mijn bevestiging geeft hij aan dat de prijzen daar veel hoger zijn. Hij heeft speciale prijzen voor mij. Ik heb beide heren uitgelegd dat het mij helemaal niet uitmaakt hoe duur de andere winkel is omdat ik geen belangstelling heb. Ik heb hen vriendelijk en lachend de hand geschut en heb mijn weg weer vervolgd. Enkele meter verder spreekt een man mij aan over Egypte. Al snel geeft hij aan kunstenaar te zijn en nee ik wil zijn winkel niet zien. Nog voor het einde van de brug word ik voor de derde keer aangesproken. Dit keer door Sherif. Een Egyptenaar die werkt aan een restauratie bij de Libische grens. Daar kunnen we tenminste niet naar toe, denk ik. Hij wandelt naar de Koptische wijk. Ik ben eigenlijk op weg naar de Islamitische wijk, maar loop samen met Sherif op. Ik ben nog steeds argwanend en bedacht in welke winkel we uit gaan komen. We lopen via het Midam Tahrir, het centrale plein van Cairo, door de smalle straatjes langs de Amerikaanse en Duitse universiteit. Onderweg zijn kinderen op straat aan het spelen. Relatief veel kinderen spelen met echt lijkende pistolen (ik hoop dat ze nep zijn). Sherif geeft aan zich er ook aan te storen, maar dat de kinderen dit als een soort status zien. Aan het einde van de weg komen we aan bij het Abdeen-paleis. Hier zouden onze wegen elkaar oorspronkelijk scheiden. Ter voorkoming dat straks om geld gevraagd wordt voor het gidsen, heb ik inmiddels al enkele keren ter sprake gebracht dat ik een enorme hekel heb aan Egyptenaren die eerste zeggen dat is gratis is, en later geld verlangen.

Egypte - Het oude aquaduct uit de 14de eeuw, waarmee water van de Nijl naar de Citadel geleid werd.

Sherif erkent dit en noemt dit zelfs 'blackmail'. Ik beaam dit. Het lijkt er toch steeds meer op dat de wandeling echt oprecht was. Ik besluit met hem mee te lopen. We lopen in zuidelijke richting naar de Koptische wijk. We lopen langs door smalle straatjes en langs marktjes met vis, gevogelte en groente. Zo in de smalle straten krijg ik een heel ander beeld van Cairo. Alleen zou ik hier nooit gaan lopen. Bij een koffiehuis bestelt Sherif Kakadi, een speciale Egyptische drank. Ik krijg de warme variant, omdat het goed is voor mijn darmen. Hij neemt zelf de koude variant (dit is hetzelfde drankje als het welkomstdrankje de eerste nacht in het hotel). Ook bestelt hij een waterpijp. Ik mag de pijp als eerste proberen, maar dit gaat mij niet zo goed af. Dit laat ik aan hem over. We wandelen verder richting de Koptische wijk. Jammer dat ik mijn fotocamera nu niet bij me had. Als alternatief gebruik ik mijn onderwater-wegwerp-camera. Bij het uitzicht op de moskee - ik denk dat het de Ibn Tulun moskee is - besluit ik de camera uit de verpakking te halen en een foto te maken. De moskee is niet voor bezoekers toegankelijk. We lopen door naar de Saint Mina (St Menas) Church. Sherif werkt in zijn vrije tijd als restaurateur aan deze kerk. Hij is projectleider van de activiteiten. Bij de ingang betaalt hij het entree voor mij en laat mij de kerk zien. Ook toont hij het speciale gedeelte voor vrouwen, waar de mis met een televisiescherm bekeken kan worden. Ook neemt Sherif mij mee naar de verdieping boven de kerk, waar normaliter geen toeristen komen. Hier is de priesterruimte. Sherif vertelt hoe de priesters vroeger tijdens de onderdrukking konden ontsnappen en hij laat me de speciale ruimte zien boven de kerk waar de paus op bezoek geweest is. De kerk is volledig gerestaureerd op de begane grond, maar voor de tweede verdieping ontbreekt vooralsnog het geld. De kosten voor de renovatie tot nu toe blijken hoger dan begroot. We wandelen verder naar het zuiden en stoppen bij het aquaduct. Het aquaduct werd vroeger gebruikt om water vanuit de Nijl richting de Citadel te leiden. Het aquaduct is sterk vervallen. In een van de eerdere projecten heeft Sherif een groot deel van het aquaduct gerenoveerd. Hij is hier duidelijk trots op. Als laatste bezochten we de Amr Ibn al-Aas moskee. De moskee is de oudste moskee van Egypte en dateert uit 640 n.c. De moskee is vele malen verbouwd en vergroot. We geven onze schoenen af bij de ingang en lopen de moskee in. Het witte marmer op het binnenplein lijkt wel water. We steken de grote binnenplaats recht over en lopen naar de Mihrab. In deze nis die de richting van Mekka aangeeft, laat Sherif de werking van de Mihrab horen als klankkast. Door de vorm weerkaatst het geluid van de Iman door de moskee.

Egypte - De oudste moskee van Egypte, de Amr Ibn al-Aas moskee in Cairo

Tegenwoordig gebruikt men echter gewoon een microfoon. Naast de Mihrab staat de minbar, het spreekgestoelte, waar vanaf op vrijdag het gebed gedaan wordt. Weer buiten blijkt de Hangende Kerk, even verderop, al gesloten te zijn in verband met het Suikerfeest. We besluiten terug te lopen naar de Nijl. Bij de oever van de Nijl nemen we afscheid van elkaar. Ik bedank Sherif voor zijn rondleiding. Ik betaal hem de entrees die hij voorgeschoten heeft en geef hem een bijdrage voor de restauratie van zijn kerk. Ik loop alleen terug. Het is ongeveer driekwartier wandelen langs de Nijl tot het hotel. Ik word direct weer aangesproken door allerlei mensen. Ik word aangekeken en schoolklassen roepen in koor: 'Hello, welcome in Egypte'. Eén meisje kijkt zo verbaast achterom naar mij, dat ze pardoes tegen een lantaarnpaal aan loopt. Dit tot groot vermaak van haar broers. Drie jongens, zeurend om 'money', worden gelukkig weggestuurd door een eigenaar van een van de vele cruise- en dinerschepen langs de Nijl. Het is al schemerig als ik weer in het Hotel arriveer. De groep komt pas tegen achten terug en ik gebruik die tijd om even op mijn bed te gaan liggen. Wat een leuke ervaring deze wandeling.'s Avonds gaan we eten bij de plaatselijke KFC. Het is een speciale KFC, want de bediening is doof. We moeten de bestelling aanwijzen op plaatjes. Da's wel zo handig voor toeristen. Ik ben benieuwd of de darmen het ook waarderen. Na het eten lopen we met een groepje langs de Nijl. Wederom is het druk op straat door het Suikerfeest. Het is vandaag de laatste dag van de festiviteiten. Vandaag hebben we meer last van rondhangende jongeren. Bij de boulevard wordt de groep vragend-om-geld en aan-ons-zittend wel erg groot, dat we besluiten met een flinke pas richting de brug te lopen. Boven is de situatie weer normaal. Om kwart voor elf zijn we weer in het hotel. We pakken onze tassen in voor morgen en gaan naar bed.