Cambodja > Diepe indruk bij de Killing Fields

Onze VIP kamer heeft iets bijzonders. Net toen we in bed lagen, ging de telefoon. De receptie. Het bleek dat ze ons gisteren tijdens het wisselen van de kamers, de sleutel geleend hebben van de schoonmaakster. Zij heeft deze nodig om kamers schoon te maken en of ze deze misschien nog even mag komen halen. Ons best en even later klopt er verlegen iemand op onze deur.

Cambodja - De martelkamer in het Tuol Sieng Museum

Wij opnieuw naar bed. 's Nachts word ik wakker en zie dat onze deur wagenwijd open staat. Ik schrik wakker, ik zie mijn geld en paspoort nog liggen, maar hoor geluid uit het toilet. Als ik uit bed ga, staat er iemand in ons toilet te urineren. Met verbazing vraag ik wat hij doet? Veel komt er niet uit. Ook Staf is inmiddels wakker en werkt de man met Belgische souplesse de kamer uit. De man was waarschijnlijk een Koreaan, die te diep in het glaasje had gekeken. Snel sluiten we de deur en gaan weer in bed. 's Morgens wisselen we snel met een kamer. Gelukkig is de kamer twee deuren verderop en heeft een raam!. We zijn net op tijd beneden voor de excursie. Vandaag bezoeken we de beroemde Killing Fields en 's middags het Koninklijk Paleis. Normaliter is het programma precies andersom, maar omdat vanmorgen en Thaise minister in het paleis op bezoek is, kunnen we het paleis alleen 's middags bezoeken. Het Choeung Ek Genocide Centrum, beter bekent als de 'Killing Fields', ligt 15 kilometer buiten Phnom Penh. Hier executeerde het regime van de Rode Khmer in de jaren zeventig hun vijanden. De Killing Fields herinneren aan de wreedheden van het regime van Pol Pot, de leider van de Rode Khmer. Als we aankomen trekt het herdenkingsmonument direct de aandacht.

Cambodja - Het museum van Genocide

In de vierkante stoepa liggen de schedels van de slachtoffers van de genocide gerangschikt naar leeftijd en geslacht. Ik ga door een glazen deur naar binnen en sta in het herdenkingsmonument te kijken naar de schedels. Ik heb hier al weer direct spijt van en maak het rondje af en loop weer naar buiten. Ik kan mij het niet voorstellen dat deze gebeurtenissen zich dertig jaar geleden afgespeeld hebben. Door het regime van Pol Pot zijn tussen 1975 en 1987, drie miljoen mensen, dat is de helft van de bevolking van Cambodja, om het leven gekomen. Op de Killing Fields liggen ook de opgegraven massagraven. Diepe kuilen herinneren aan de gebeurtenissen en hier en daar steken kledingstukken uit de grond. Informatiebordjes vermelden de details. Het komt op mij wat vreemd over dat we zo tussen de graven door kunnen lopen. Het had in mijn ogen van meer respect getoond, als de graven bezocht konden vanaf een loopbrug. Al met al laat het bezoek aan de Killing Fields en de geschiedenis een diepe indruk bij mij achter. Aansluitend bezoeken we de voormalige Tuol Svay Prey High School in het centrum van Phnom Penh. Deze school werd door het regime van Pol Pot omgedoopt tot gevangenis S-21. Door middel van martelingen werden gevangenen gedwongen tot een bekentenis, waarna ze afgevoerd werden naar de Killing Fields van Choeung Ek. Het huidige museum toont de gevangenissen, martelwerktuigen en veel foto's van slachtoffers. In stilte loop ik door de verschillende gebouwen.

Cambodja - Het Koninklijk Paleis

Het is bijna niet voor te stellen wat zich hier afgespeeld heeft. Ik loop het museum uit en bestel aan de overzijde, bij de rest van de reisgroep, een kop koffie. Ik laat alle indrukken nog op me inwerken. Tussen de middag lunchen we aan de boulevard. Het dagelijkse leven gaat hier gewoon verder. Met z'n zessen lunchen we aan een klein tafeltje in een restaurant in een zijstraat. We hebben flink trek gekregen. Fred heeft geen geluk. Net halverwege zijn sandwich, kantelt zijn bord bij het snijden en ligt het brood op de grond en op hem. Uiteindelijk kan hij wel met ons mee lachen.'s Middags bezoeken we eerst de Wat Phnom tempel. Aan deze tempel ontleent de stad haar naam. In de tempel staat een bonte verzameling van boeddhabeelden. Rond de tempel klampen veel (net even te veel) mensen ons aan voor geld. Phnom Penh blijft een stad vol tegenstrijdigheden. We rijden met de bus door naar het Koninklijk Paleis. Het paleis ligt in het centrum van de stad en is omgeven door een hoge muur. Bij binnenkomst valt al direct op dat alles keurig onderhouden is. De witgepleisterde Troonhal trekt de aandacht met haar 59 meter hoge toren. De troonhal wordt gebruikt voor kroningen en officiële bezoeken. Naast de troonhal staat het Paviljoen van Napoleon. Dit bouwmerk valt wat uit de toon bij de andere bouwwerken. Het gietijzeren gebouw is een geschenk van de Fransen. We wandelen verder via de noordelijke toegangspoort naar de binnenplaats van de Zilveren Pagode. Deze pagode dankt zijn naam aan de ruim 5.000 zilveren tegels op de grond. De vloer is echter grotendeels bedenkt met tapijt om de zilveren tegels te beschermen. In het midden van de tempel bevindt zich het smaragdgroene boeddhabeeld van ongeveer 50 centimeter hoogte.

Cambodja - De zilveren pagode in het koninkijk paleis

Ook staat er een levensgroot gouden boeddhabeeld voorzien van diamanten. Het hele paleis is vol pracht en praal en een flinke cultuurschok in vergelijking met het ochtendprogramma. We verlaten het paleis en de meeste reisgenoten gaan met de bus terug naar het hotel. Els en ik brengen nog een bezoek aan het Nationaal Museum. Het opvallende roodbruine gebouw is gebouwd in de klassieke Khmer-stijl. In het museum zien we een grote hoeveelheid stenen en bronzen beelden uit de Khmer-kunst. Een voorproefje voor de Angkor Wat tempels voor overmorgen. Het is eigenlijk wel jammer dat ik mijn reisgids vergeten ben mee te nemen. Nu blijft het wat onduidelijk wat alle beelden precies voorstellen. We besluiten om maar direct aan de boulevard te eten en daarna nemen we een tuk-tuk terug naar het hotel. De tuk-tuk rijdt een hele andere kant op als ons hotel. Vertwijfeld volgen we de brommerchauffeur. Waar andere chauffeurs de kortste route kozen door de donkere straatjes naar het hotel, kiest hij voor de doorgaande hoofdwegen. Het is waarschijnlijk ruim twee kilometer om, maar uiteindelijk komen we veilig bij ons hotel aan. Waarschijnlijk zijn de tussendoor straatjes 's avonds niet zo veilig. Eén van de internet pc's is beschikbaar en ik informeer het thuisfront over alle verrichtingen en ga vroeg naar bed.