Benin > Met de kinderen zingen in Moupemou

Na een goed ontbijt wandel ik Natitingou in. Het geld is op en er moet gewisseld worden. Natitingou is voor het noorden van Benin een redelijk grote stad. Het leven speelt zich vooral af rond de brede doorgaande asfaltweg. Aan weerszijde zijn er kraampjes en aan de zijkant ligt de lokale markt. Bij de rotonde in het centrum liggen twee banken. In een van de twee banken wissel ik euro's om. Tot mijn verbazing heb ik zelfs mijn paspoort niet nodig. Ik wandel over de markt, ik bekijk de kraampjes en ik ga op zoek naar een soort van supermarkt. Ik sla wat drinken in voor de reisdag van morgen. Na de lunch bezoeken we het Nationale museum van Natitingou.

Benin - De schoolkinderen zingen liedjes rond onze tenten in Moupemou

Het museum is gehuisvest in een oud Frans koloniaal landhuis. Normaliter is het museum rond dit tijdstip gesloten, maar speciaal voor ons gaat het museum open. De collectie is beperkt en loopt uiteen van muziekinstrumenten, hoofddeksels tot eenvoudige wapens. Ook is er een speciale zaal waarin aandacht gegeven wordt aan het slavenverleden. Ik vind vooral de maquettes van de verschillende Tata's van de verschillende stammen leuk om te zien. Tot nu toe hebben we vooral de Somba-Tata's gezien. Aansluitend rijden we in zuidelijk richting. Na een half uurtje slaan we rechtsaf een hobbelige zandweg in. De bus moet stapvoets rijden. Dit geeft de kinderen in de dorpen die we passeren alle gelegenheid om ons enthousiast toe te zwaaien. Vrolijk zwaai ik terug. Even na drie uur arriveren we bij de Public Ecole de Moupemou. Op het schoolplein bouwen we voor de laatste keer ons tentenkamp op. Bij het opzetten van mijn tent, word ik gadegeslagen door ruim 60 kinderen. Als ik klaar ben, kijken vele kinderogen mij aan op veilige afstand. De communicatie is moeilijk, maar en melodietje is internationaal. Samen met Gaby gebaren we de kinderen te gaan zitten en klappen een deuntje.

Benin - Ondanks het nomaden bestaan, kleden de vrouwen zich prachtig (en niet alleen voor de foto)

Zij klappen ons na. Als we in het Frans Frère Jacques (vader Jacob) zingen, nemen de kinderen het luidkeels over met een hele andere tekst. We proberen een spelletje, maar dit verloopt minder succesvol.. Ze begrijpen het niet. De school directrice neemt het over. Met een tam-tam onder haar arm zingt ze met de kinderen verschillende liedjes. Leuk om dit te zien. Tegen schemer nemen we afscheid van de kinderen en gaan met de bus richting een nomaden Peulen stam. Bij zonsondergang keren zij terug met hun vee naar hun eenvoudige onderkomens. Helaas voor blijkt het vee net vandaag niet terug te komen. Door de droogte zijn de nomaden verder weg getrokken met het vee voor water en blijven daar overnachten. Wel geeft de dorpsoudste toestemming om het nomadendorp te bezoeken en foto's te maken. Vooral de vrouwen van de Peul-stam zijn prachtige gekleed met gewaden in felle kleuren.