Maleisië > Bloedzuigers overal

Al vroeg stap ik weer in de boot. Het is zes uur in de ochtend. Rond zonsopgang zijn de dieren actiever rond de rivier. Ik vaar stroomopwaarts de andere kant op. Het is prachtig weer met een beetje mist boven het water. Al direct zie ik een groep Silver leaf monkey's door de takken springen.

Maleisië - De ochtendmist over Kinabatangan River

Daarna wordt het eigenlijk rustig. Gelukkig spot ik verderop nog verschillende roofvogels in de toppen. Een stel Asian Black hornbills houdt mij goed in de gaten, als ik langzaam dichterbij kom met de boot. Iets verderop aan de overzijde zit een Wringled hornbill in de boomtop. Wat kan de natuur toch mooi zijn. Terug bij de lodge ben ik precies op tijd voor het ontbijt. Ik wissel de ervaringen uit met reisgenoten die niet mee geweest zijn. Later op de ochtend, wil ik deelnemen aan de wandeling naar het oxbow lake.

Maleisië - Door de hoge waterstand, varen we tussen de bomen door naar het Oxbow lake

Een oxbow lake ontstaat als een bocht in de rivier door erosie afgesloten wordt van de hoofdstroom. Rond het stilstaande water komen veel dieren en insecten voor. Door het hoge water is het niet mogelijk om naar het meer te wandelen. Als alternatief word ik naar het meer gevaren en maak ik bij het meer een natuurwandeling. Ik trek speciale sokken aan als bescherming tegen de bloedzuigers. Ik knoop deze sokken goed dicht onder mijn knieën. Daarna stap ik in de laarzen tegen de modder. Ook trek ik een lange mouwen T-shirt aan en zet een pet op tegen de bloedzuigers. Ik vaar stroomopwaarts. Na enkele honderden meters slaat Mali, mijn bootsman, linksaf een smalle kreek in. Ik heb het idee dat hij hier aan gaat leggen, maar het water blijkt hier hoog genoeg te staan om tussen de bomen door te varen. Mali manoeuvreert de boot behendig tussen de bomen door.

Maleisië - Een bloedzuiger zit klaar om zich op een prooi te laten vallen

Ik kijk mijn ogen uit in het ondergelopen bos. De vele kleuren groen van het regenwoud weerspiegelen in het modderkleurige water. Soms moet Mali een drijvende boomstam ontwijken. Uiteindelijk bereik ik het oxbow meer. Aan de overzijde van het meer legt de boot aan bij een kleine steiger. Hier start mijn wandeling. Het pad is smal en modderig. Zodra ik in de eerste plas stap, merk ik dat mijn rechterlaars een heel klein gaatje in de zool heeft zitten. Ik voel mijn voet nat worden. Om mij heen vliegen verschillende vlinders, zitten kikkers tussen de takken en hoor ik vogels in de boomtoppen. Ook kom ik al snel in aanraking met de bloedzuigers. De kleine wurmachtige beestjes hangen aan bladeren te wachten. Zodra er iets warms passeert, laten ze zich vallen. Een eng idee. Wij houden elkaar in de gaten en verwijderen de beestjes voordat ze zich vastzuigen. Ik ben nog ongeschonden als ik weer terug bij de boot kom. Wel blijken er twee in mijn laarzen te zitten. De sokken hebben mij hier beschermd. Ik heb wel het idee dat het opeens overal op mijn lichaam kriebelt. Als ik weer terug naar de lodge vaar, zie ik in de kreek een groepje hornbills overvliegen. De kleuren van de vleugels steken mooi af tegen de lucht. De vogels zoeken onder de bladeren bescherming tegen de zon. Even verderop zit een arend in de boom en net boven het water een fel gekleurd ijsvogeltje. Terug in mijn kamer, neem ik snel een douche en controleer mijzelf nog een keertje goed. Ik tref gelukkig geen ongewenste bloedzuigers aan. 's Middags doe ik rustig aan. Ik ben tenslotte al twee keer de rivier op geweest vandaag.

Maleisië - Een blue flycatcher zit slapend op een tak

ik besluit de middagcruise voorbij te laten gaan. Dit pakt niet goed uit. Trots laten reisgenoten, als ze terugkeren, foto's van de Borneo olifanten zien. De troep stond langs de waterkant. 's Avonds neem ik wel deel aan de avondwandeling. Ik heb even getwijfeld vanwege de bloedzuigers maar besluit het risico te nemen. Ik pak mij weer goed in. Trek de speciale sokken weer aan en een ander droog paar laarzen. Ik volg Aron, mijn gids, het bos in. Met een scherpe zaklamp loopt hij voorop de jungle in. Ik volg hem met mijn veel mindere led-zaklampje. Ik heb net genoeg licht om de modder en de plassen voor me te kunnen onderscheiden. Aron wijst mij op enkele vogels. Zij zitten slapend op de takken. Ze lijken het felle licht van de zaklamp niet te merken. Ze laten zich ook makkelijk benaderen en fotograferen. Bijzonder om te zien dat vogels zo slapen. Ik zie een ijsvogeltje en verschillende flycatchers. Als ik na ander half uur weer terug ben, check ik weer mijn kleding. Een reisgenoot weet net een grote bloedzuiger van mijn schouder te tikken. Pfff.