Kirgizië > Karavanserai van Tash Rabat

Ik verlaat het Son Kul meer aan precies de andere zijde dan waar ik het meer genaderd ben. Boven aan de pas stap ik even uit. Ik kijk uit over de vallei. Ik zie de slingerende weg tegen de berg aanliggen. Van boven lijkt deze bergpas nog mooier dan de route aan de andere kant van het meer. Met de bus rijd ik daarna de berghelling af. Het is een prachtig gezicht om zo af te dalen in de vallei. Als ik beneden ben, merk ik direct dat het een stuk warmer is. Ik trek mijn trui weer uit. Bij de doorgaande weg slaat de bus linksaf richting Naryn. Tegen het middaguur bereik ik het stadje.

Kirgizië - De oude karavanserai van Tash Rabat

Naryn ligt volledig ingeklemd tussen twee berghellingen. Uitbreiding van het stadje is dan ook nauwelijks mogelijk. In de hoofdstraat maak ik mijn laatste soms op. Vanuit Naryn gaat de route verder naar de grens met China. In dit gedeelte wordt volop aan de weg gewerkt. De weg is hobbelig en regelmatig is er een omleiding. Aan het einde van de middag nemen we de afslag naar Tash Rabat. Het is dan nog vijftien kilometer. Het wordt spannend of we op tijd zijn om de karavanserai van Tash Rabat te kunnen bezoeken. De oude handelsplaats is volgens mijn reisgids tot vijf uur geopend. De weg is slecht en draait langzaam omhoog in de vallei. Uit de laaghangende bewolking valt af en toe een druppel. Het geeft de vallei een wat grauwe indruk. Als ik bij het tentenkamp arriveer, zie ik direct de karavanserai liggen. Ik trek snel mijn regenjas aan en ga naar de ingang. De karavanserai dateert uit de tiende eeuw, maar is waarschijnlijk pas later dienst gaan doen als karavanserai. Van buiten ziet het bouwwerk er uit als een fort. Ik wandel door de grote toegangspoort en loop langs de oude - waarschijnlijk - slaapvertrekken en kom in de centrale ruimte. Deze werd mogelijk als moskee gebruikt. Na enig zoeken vind ik ook de ingang van een oude 200 meter lange tunnel. De tunnel is ingestort. In de centrale ruimte bij de yurts is de kachel inmiddels aangemaakt. Heerlijk! Hier staat ook een tafel vol zoetigheden gereed. Ik nestel mij op de bank. Na het eten bedanken we met de hele groep de chauffeurs Vladimir en Dimitri en de gids Olga. Morgenochtend zullen ze ons bij de grens van China afzetten. Aan de eettafel gaan de glaasjes wodka rond. Ook wordt er spontaan gezongen. Vooral Olga blijkt erg mooi te kunnen zingen. Als gemeld wordt dat de kacheltjes branden in de yurts, ga ik snel naar bed. Binnen de yurt is het lekker warm. Naarmate de kachel langzaam uitgaat, wordt het steeds kouder in de yurt. Ik schat dat het buiten weer rond het vriespunt is. Vannacht heb ik maar één dekbed ter beschikking.