Iran > De gouden tombe van Imam Reza

De wekker loopt al weer vroeg af. Ik stap onder de douche. Onder de koude, iets lauwe, douchestraal word ik wakker. Gelukkig is gisteren toch nog een extra handdoek gebracht. Als ik mijn tas in pak, zie ik een kakkerlak in de hoek van de kamer zitten. Hopelijk is zijn familie niet in mijn tas gekropen. Voor de zekerheid had ik mijn tas vannacht al op het bed geplaatst. Met de bus vervolg ik de weg naar Mashhad. Eigenlijk gewoon een lange reisdag van 550 kilometer door de woestijn. Ik lees mij alvast in in de reisinformatie over Mashhad en Ashgabat. Als we vlak voor Mashhad even pauzeren, bedanken we met de groep de chauffeur en Ali. Het is vandaag de laatste dag dat ze ons rijden. Ook geven we ze een enveloppe met fooi. Mijn hotel ligt in het centrum van Mashhad. Als ik 's avonds het hotel uit wandel, begint het net te regenen. Echt hard regent het in deze regio nooit. Het regenwater verdampt weer snel. Toch voelt het even onbehagelijk en zelfs wat fris. Ik besluit even te schuilen. Ik bestel in een restaurantje een bananenshake. Als het weer droog is, loop ik door naar de heilige schrijn van Iman Reza. De schrijn staat midden in een enorm groot complex. De afgelopen jaren is het complex alleen maar uitgebreid. Het biedt ruimte voor tienduizenden gelovigen om te bidden. Er zijn plannen voor nog verdere uitbreidingen.

Iran - De Imam Reza Shrine in Mashhad is de meest heilige plaats van Iran

Hele wijken moeten dan wijken rond het complex. Ik ga naar de zuid ingang. Ik lever mijn fotocamera in bij het depot. Camera's zijn in het complex niet toegestaan. Ik sluit aan in de rij om naar binnen te gaan. Iedereen wordt zorgvuldig gefouilleerd. Na de controle sta ik op een enorm groot plein. Ik schat het plein zeker vierhonderd meter breed. Honderden mensen lopen over het plein op weg naar het centrale punt in het heiligdom. Ik volg hen richting de heilige schrijn. Niet-moslims mogen het complex bezoeken, maar worden meestal niet toegelaten bij de heilige schrijn. Ik passeer enkele poorten. Op de binnenplaats bij de moskee is het druk. Ik zie mannen hun schoenen uit doen. Ik trek ook mijn schoenen uit, en sluit aan in de rij naar binnen. Het is mij niet duidelijk of dit nu de ingang naar de heilige schrijn is. Binnen zijn veel mannen zich aan het voorbereiden voor het avondgebed. In het smalle pad dat overblijft, schuifel ik voorwaarts. Er wordt flink geduwd. Ik laat me maar met de stroom meegaan. Ik zie wel waar ik uit kom. Als ik de volgende ruimte in kom, zie ik aan mijn linkerhand de heilige schrijn van Imam Reza. Een vier meter hoge gouden tombe. Een bijzonder moment in deze bijzondere omgeving. Honderden mensen proberen de schrijn aan te raken. Ik besluit niet in dit gedrang mee te gaan. Het zien van de tombe vind ik al bijzonder genoeg. Ik loop met de stroom mee en loop aan de andere kant weer naar buiten. Onderweg raakt iedereen elke deurpost aan en soms wordt de deurpost gekust. Ik realiseer me dat ik mij midden in een religieus complex bevind, vol met religieuze tradities. Indrukwekkend! Ik kom uit op een volle binnenplaats. Op de kleden op de grond, zit iedereen al klaar voor het avondgebed. Ik ga terug naar het grote entreeplein. Hier zijn jongens druk bezig tapijten uit te rollen. De kleden worden aaneengesloten op het plein uitgerold. Zodra een kleed ligt, wordt het direct ingenomen door gelovigen. De jongens kunnen de stroom nieuwe mensen nauwelijks bijhouden. Tegen acht uur is het plein van voor tot achter gevuld. Ik schat dat er zo'n tienduizend mensen op het plein zitten. Binnen op de pleinen en in de gebouwen zitten ook nog enkele duizenden mensen. Het is een bijzonder gezicht als alle aanwezigen tegelijk knielen voor het gebed.