Home > Turkije > In de voetsporen van Marco Polo > Reisverslag dag 5
28 april - 1 juli 2012 (65 dagen)
Tijdens het ontbijt op het dakterras, zie ik weer talrijke luchtballonnen bij Göreme hangen. Het is vandaag bewolkt. Ik vind het zelfs fris in mijn T-shirt. Wat een verschil met gisteren. Ik heb veel geluk gehad met de ballonvaart. Om acht uur rijd ik Göreme uit in oostelijke richting. Ik verlaat Cappadocië. Al snel neemt de grilligheid van de rotsen af in het landschap. De weg gaat glooiend door het heuvellandschap. Vandaag staat er een lange reisdag van 500 kilometer voor de boeg naar Kahta. Bij Kahta ligt de berg Nemrut Dagi. Een bergpunt gemaakt van losse steentjes in opdracht van koning Antiochus, zoon van Mithidates. Zij liggen onder de enorme berg stenen begraven. Op de berg staan negen meter hoge beelden van Antiochus en diverse goden. Het is niet zeker of er vandaag voldoende tijd is om Nemrut Dagi te bezoeken. Mocht het vandaag niet lukken, bezoeken we morgen de berg. Vanaf Kayseri slaan we af richting het zuiden. Het landschap verandert snel. We passeren een bergpas van 1.890 meter. Langs de weg liggen nog sneeuwresten. Het heuvellandschap is kaal. Soms geven struiken een groene gloed aan de bergen. Murat stuurt de bus over de bochtige wegen. Onderweg wordt volop aan de weg gewerkt. Op veel plaatsen wordt de weg verbreed en worden nieuwe viaducten aangelegd.
Hele stukken van de berg moeten afgegraven worden om de weg breder te kunnen maken. Ik een klein restaurantje langs de weg stoppen we voor de lunch. Het restaurantje is gespecialiseerd in forel. Mijn forel wordt uit de bak gevist en in het kleine keukentje klaar gemaakt. Tenslotte wordt de vis op houtvuur gebakken. Het begint een beetje te spetteren. Het restaurantje heeft geen overdekt gedeelte. Gelukkig breekt de bui pas echt door als ik mijn vis al op heb. Snel vlucht ik de bus in. Het wordt duidelijk dat we Nemrut Dagi vandaag niet gaan halen. We komen te laat aan. Op zich geen probleem omdat we morgen op weg naar Sanliurfa voldoende tijd hebben. Qua weer komt dat misschien ook wel goed uit. Het wordt steeds bewolkter. De wind neemt toe met af en toe een flinke bui. Ik zie wel wat het weer morgen doet. Uiteindelijk rijd ik tegen half zes het stille plaatsje Kahta binnen. In een van de weinige restaurants, bestel ik alinazik, een lokaal gerecht met kebab en yoghurt. Het regent als ik terug naar het hotel wil. Rennend steek ik de straat over.