Home > China > In de voetsporen van Marco Polo > Reisverslag dag 58
28 april - 1 juli 2012 (65 dagen)
Rond half tien rolt de trein het station van Xian binnen. Ik heb vannacht prima geslapen. Ik pak mijn bagage en verlaat de trein. Voor het station staat de buschauffeur al te wachten. Hij kan niet met de bus tot voor het station komen. Ik volg hem enkele honderden meters naar de bus. Xian is duidelijk een vestingstad. De rechthoekige stadsmuur van veertien kilometer omsluit het oude stadscentrum. Als we de North gate passeren en het oude centrum inrijden zie ik de brede wegen met grote winkelcentra.
De Bell tower vormt het centrale punt van de stad. De wegen van de vier stadspoorten komen hier bij elkaar. Het hotel ligt net voorbij deze Bell tower. Xian is een moderne stad. Ik passeer de grote rotonde bij de Bell tower via het ondergrondse voetgangersgebied. Aan de andere kant kom ik bij de McDonald's, de KFC en de Häagen-Dasz. Ik sla ze over. Ik loop de moslimwijk in. In de smalle straatjes zijn allemaal kleine souvenirtentjes. Ik koop een broodje en wat te drinken. Ik ga de grote moskee binnen. Ik ben direct onder de indruk. De moskee heeft qua uitstraling veel weg van een pagode. Ook de minaret is opgebouwd uit verschillende lagen in typische Chinese stijl. Er klinkt net een oproep voor het gebed. Mannen verplaatsen zich naar de prayerroom voor het gebed. Helaas is deze ruimte niet voor mij toegankelijk. Ik moet het doen met het grappige gezicht van alle slippers voor de deur. Ik besluit om ook naar de Taoïstische tempel te gaan.
Deze tempel ligt net buiten de stadsmuur. Het is te ver om te lopen. Ik besluit om met de bus te gaan. Bussen rijden af en aan in Xian. Op mijn kaart staan verschillende buslijnen die in oostelijke richting gaan. Maar welke moet ik nu hebben? Als ik bus 32 aan zie komen, zie ik op mijn kaart dat deze bus redelijk in de buurt van de tempel komt. Ik stap in. Net voorbij de oostelijke stadspoort slaat de bus af. Ik verlaat de bus. Ik wandel het laatste stukje naar de tempel. Moderne winkels tref je hier niet meer aan. Het straatbeeld is eerder armoedig. Op de achtergrond achter de kleine huisjes zie ik hoge moderne wolkenkrabbers. Ik denk dat het slechts een kwestie van tijd is voordat deze volkswijk ook plaats moet maken voor de moderne vooruitgang. Jammer eigenlijk. Ik kijk even mee bij mensen die op straat een bordspel spelen. Anderen kaarten met elkaar. Er hangt een vriendelijke sfeer. Als ik informeer of ik eigenlijk wel goed loop, wijst iedereen mij lachend de juiste richting. Hiervoor hoef ik niet eens de taal te spreken. Even later sta ik voor de ingang van de 'Tempel van de acht onsterfelijken'. De architectuur van deze tempel is Taoïstisch en is tevens de grootste Taoïstische tempel van Xian.
Als ik naar binnen ga, komt net een stoet mensen aangelopen. Een geestelijke loopt voorop, gevolgd door gelovigen. Precies naast mij houden ze stil. Met gezang vervolgen ze de bijeenkomst. Ik vermoed dat het een begrafenisceremonie is of een verering van voorouders. Dit is gebruikelijk in het Taoïstische geloof. Als ik de binnenplaats oversteek kom ik bij de tempel van de acht onsterfelijken. Een heilige plaats voor Taoïsten en bijzonder om te bezoeken. De bus terug richting het centrum is geen probleem. Bijna alle bussen rijden hier vandaan naar de Bell tower. 's Avonds eet ik dumplings (gevuld deegwaar) in een lokaal restaurant. Normaliter is het de bedoeling om de dumplings aan de balie te bestellen. Ik kan echter niets leesbaars ontdekken op de Chinese menukaart. Gelukkig spreekt de schoonmaakster Engels. Zij helpt mij met de bestelling. Ik bestel een mix van verschillende soorten vulling in de dumplings en verschillende sausjes. Typisch Chinees.