Namibië > Terug naar de luchthaven

Vandaag is het de laatste dag in Namibië. Ik zie wel een beetje op tegen de lange tocht. Niet alleen is de vlucht terug lang, het valt ook nog niet mee om op het vliegveld te komen. Hier gaat een flinke discussie aan gepaard. In de reisbeschrijving is aangegeven dat er in Windhoek dagkamers gereserveerd zijn, om het stof van ons te kloppen voor de terugvlucht. Cheryl weet van niets en geeft aan dat het vijf uur rijden is naar Windhoek Airport. Er is geen tijd om ons om te kleden in Windhoek. Op een gegeven moment moeten we al voor zessen vertrekken.

Namibië - Het zoutmeer met bomen die al vele honderden jaren dood zijn

Dit leidt tot enige discussie en ergernis in de groep. Opeens zijn er toch kamers beschikbaar. We besluiten naar Windhoek te rijden en spreken af dat als er iets tegenzit onderweg (lekke band of zo) we direct door zouden rijden. Hier stemt iedereen mee in. Dit betekent dat we om zeven uur stipt in de bus moeten zitten, ingepakt en wel. Thomas zet de airco aan in de bus. Hierdoor ontstaat een overdruk, waardoor minder stof in de bus komt. Dit is wel zo prettig als we onverhoopt niet kunnen douchen. De rest van de reis stond de airco bewust niet aan. Thomas vindt dat je met airco minder betrokken bent bij het land zelf. De reis verloopt voorspoedig en zonder problemen. Om kwart voor twaalf zijn we bij het hotel om te douchen. Snel stappen we onder de douche. Daarna rijden we door naar het lunchadres. Hier geeft de serveerster speciaal aan wat snel klaargemaakt kan worden. We hebben immers maar een half uurtje om te eten. Om precies één uur arriveren we op de luchthaven van Windhoek. We nemen afscheid van Cheryl en Thomas en gaan naar de incheckbalie. De bagage wordt gelukkig direct ingecheckt tot Amsterdam en we krijgen alle boardingpassen ineens. Wat een verschil met Schiphol (of zou British Midland het probleem zijn?). Sander en Susan mogen hun giraffen niet meenemen als handbagage. Ze moeten hun dieren inchecken. Mijn beeldje voldoet wel aan de afmetingen van handbagage, maar niet aan het gewicht. Snel leg ik overal zelf mijn handbagage op de scanband. Van het laatste geld koop ik een fles wijn en een CD van Brenda Fassie. Deze CD heeft de hele reis in de bus aangestaan en beviel mij prima. Daarna nemen we een biertje en wachten op de vlucht. Tegen zessen landen we in Johannesburg. We hebben krap twee uur om over te stappen. Alle controles duren behoorlijk lang, waardoor alles maar net op tijd gaat. Het volgende vliegtuig zit praktisch vol behalve de zitplaats tussen Guust en mij. We hebben lekker drie plekken met z'n tweeën. Het vliegtuig vertrekt met ruim een uur vertraging. Iemand is een deel van zijn boardingcard verloren. Uiteindelijk zet het vliegtuig koers richting Engeland. Na een maaltijd en enkele spelletjes gaan de oogjes toe.