In het spoor van de Inca's

Gelukkig: Vier uur! De bagage is nat. Dit is vooral een zwaardere last voor de dragers. Buiten is het weliswaar nog donker, maar het is wel droog. Niemand heeft echt goed geslapen. Tijdens het ontbijt – pannenkoeken - begint het al weer te spetteren. Geen goed vooruitzicht voor Machu Picchu. Met de regenjas aan, de poncho er overheen en de zaklantaarn in de aanslag vertrekken we om iets over vijven richting Machu Picchu. Na enkele bochten over een smal paadje, staan we al in de rij voor de controlepost. Deze gaat pas om half zes open. Na een nieuw stempeltje lopen we over het incapad in een lange sliert lopers. De regen geeft het geheel een troosteloze indruk. Na zo’n twintig minuten is het pad ook zonder zaklantaarn te onderscheiden. Dit is maar goed ook, want diverse zaklantaarns worden al snel zwakker. Rond half zeven naderen we de Zonnepoort. Vanaf de Zonnepoort heb je van boven uitzicht op Machu Picchu. Helaas… Machu Picchu is volledig bedekt onder een zwaar wolkendek. Gelukkig kan Lucio ons aanwijzen waar Machu Picchu onder de wolken ligt… De teleurstelling is bij iedereen groot.