Rondreis Nepal en Tibet

Om klokslag acht uur arriveren we bij de tempel. Het gordijn is nog gesloten. Voor de deur ligt een bonte verzameling van slippers en door het spleetje van het gordijn zien we de monniken eten. Wij twijfelen wat te doen. Moeten we wachten of kunnen we naar binnen stappen? Een monnik die buiten met zijn gebed bezig is gebaard dat we naar binnen mogen gaan. Als wij onze schoenen uit willen doen, geeft hij aan dat dat niet nodig is. Voorzichtig stappen we naar binnen en worden gadegeslagen door een veertigtal monniken. Onverstoorbaar gaan ze door met eten. Het is doodstil en alleen het gesmak van het eten is hoorbaar. De monnik die wij gisteren tegen kwamen tijdens het gebed, zit als derde op de rij. Hij kan zijn lach nauwelijks bedwingen dat hij ons zo vroeg in de tempel ziet. Elke keer als hij onze kant op kijkt heeft hij weer binnen pret.