Home > Costa Rica > Van Costa Rica naar Guatemala > Reisverslag dag 2
12 oktober - 11 november 2013 (31 dagen)
Al voor de wekker ben ik wakker. Ik hoor de vogels buiten actief bezig. Ik kleed mij aan en pak mijn bagage in. Met de bus rijd ik vandaag naar La Fortuna. Onderweg bezoek ik de Poás vulkaan. Eén van de actieve vulkanen van Costa Rica. Voordat ik de stad verlaat, probeer ik bij een geldautomaat te pinnen. Dit mislukt. Ik realiseer me dat ik vergeten ben om de wereldinstelling te activeren. Zucht! Zonder Colones op zak ga ik verder naar de Poás vulkaan. Gelukkig heb ik nog voldoende dollars bij me. De Poás vulkaan ligt vijftig kilometer buiten San José. Naar mate ik dichter bij de vulkaan kom en hoger de bergen in draai, zie ik de mist buiten toenemen. Ik betwijfel of ik de 2.700 meter hoge vulkaankrater ga zien vandaag. Op het parkeerterrein regent het zelfs licht als ik uitstap. Jammer! Met mijn poncho aan loop ik naar het kratermeer. Ik zie niets anders dan een grijze mistige omgeving. Ik kan geen krater en geen vulkaanmeer onderscheiden. Toen ik hier vijf jaar geleden stond was het ook mistig, maar toen trok de mist nu en dan op. Ik wacht enkele minuten of het misschien ook vandaag op klaart, maar dit lijkt niet te gebeuren. Ik loop terug om in het restaurant een drankje te bestellen. Hier zit ik tenminste droog. Door de regen ben ik niet meer naar het tweede bergmeer gelopen. Als alternatief bezoek ik een wat verder op gelegen kolibrie tuin. De kleine snelle vogeltjes komen hier bijeen rond de voederbakken. Een leuk gezicht, maar door de extreem hoge bewegingssnelheid van deze beestjes is het uiterst lastig om een goede foto te maken. Na de lunch rijd ik verder naar La Fortuna
. La Fortuna ligt aan de voet van de Arenal vulkaan. Op de weg er naar toe zie ik de vulkaan al prachtig wolkenvrij liggen. Snel wordt de bus aan de kant gezet om een foto van de Arenal te maken. Voor je het weet kan de vulkaan immers weer bedekt zijn door wolkenpartijen. Naarmate ik dichter bij de vulkaan kom wordt het uitzicht mooier en mooier. Net voor La Fortuna slaat de bus linksaf het terrein van de ecolodge op. Een resort aan de voet van de vulkaan. Tot enkele jaren geleden stootte de vulkaan geregeld brokstukken uit de krater. Sinds twee jaar is de vulkaan tot rust gekomen. Een veilig idee, maar ook wel jammer om het geluid van de brommende vulkaan niet meer te horen. Aan het einde van de middag als de schermer al in valt ga ik op zoek naar kikkers. Ranger Walter probeert in het oerwoud de kikkers voor mij op te sporen. Vooral 's avonds zijn kikkers actief. Met een zaklantaarn in mijn hand volg ik Walter. Ook ik kijk actief tussen de bladeren. Hopelijk vinden we de Red Eye Frog (of eigenlijk Gaudi Leaf Frog), de karakteristieke kikker van Coste Rica. De vangst is mager. Walter laat een spinnetje zien, een sprinkhaan en wat kevertjes. Hij ontdekt een kleine kikkertje van amper twee centimeter op een blad. Het diertje laat zich lastig fotograferen. Als ik de hoop op de Gaudi Leaf kikker al bijna opgegeven heb, spot Walter een stelletje op een blad. Het kleinere mannetje zit op de rug van het veel grotere vrouwtje. Walter licht het paar bij met zijn zaklantaarn zodat ik er een foto van kan maken.