Frankrijk > Richting Duitsland

Terwijl anderen zich opmaken om Bevrijdingsdag te gaan vieren, vertrekken Nicolette en ik voor onze rondreis naar de eilanden Sardinië en Corsica. Om kwart over negen rijden we weg in Delft. We rijden in een splinternieuwe Hyundai i20. De auto is pas afgelopen woensdag geleverd. Het is nog wat wennen aan de geluiden en waarschuwingen van de auto. We hebben nog genoeg tijd om hieraan te wennen. Het is licht bewolkt en rustig op de weg. Ten zuiden van Rotterdam staat de Haringvlietbrug open. Een zeilboot passeert. Een paar honderd meter verder staat ook de brug bij de Volkeraksluizen open. We hebben de tijd vandaan. Zonder al te veel problemen bereiken we de ring van Antwerpen. Via Brussel vervolgen we onze route richting Luxemburg. Net voor het Prinsendom leidt de navigatie ons van de snelweg. Een binnendoor route leidt direct naar Frankrijk. We volgen de route langs Metz en Straatsburg. Bij een tolpoortje willen we de tolbadge gebruiken, die achter de voorruit geplakt zit. De slagboom gaat echter niet open. Auto’s achter ons kiezen snel een ander poortje. Wanneer we op de knop voor assistentie drukken, kunnen we het nummer van de badge doorgeven. De slagboom gaat alsnog open. Bij het volgende tolpoortje is het weer spannend. Het kastje piept en de slagboom gaat open. Gelukkig. In de verte zien we de bergen van de Alpen naderen. Ook zien we donkere wolken voor ons. Zeer donkere wolken. Het duurt niet lang voordat de eerste spetters op de voorruit vallen.

Frankrijk - Bij het naderen van Zwitserland hangen donkere wolken boven de weg

Aan het einde van de middag naderen we het drielandenpunt van Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. Net hiervoor steken we de Rijn over. We zijn in Duitsland. In het plaatsje Weil am Rhein bevindt zich ons hotel. Het regent nog steeds wanneer we arriveren. Veel zin om er op uit te trekken hebben we niet meer vanavond. We besluiten in het hotel te eten. Op de eerste verdieping bevindt zich een Mexicaans restaurant. Al snel verschijnt een heerlijke Fajita op tafel. In het hotel verblijven ook veel Duitse politieagenten. Op het parkeerterrein staan zeker acht politiebusjes. Een agent legt uit dat zij hier verblijven om de grens met Zwitserland te bewaken. Twaalf uur op en twaalf uur af. Een week lang. Dit betekent dat we vannacht in ieder geval veilig zijn. In de hotelkamer nemen we nog een wijntje. Daarna gaan we slapen. Morgen rijden we verder door Zwitserland en Italië.