Moldavië > Rijden in de wijnkelder

Alles in het hotel Cosmos is groot en vervallen. Ook de ontbijtzaal op de eerste verdieping is groot en ongezellig. Het buffet op zich is prima, maar de presentatie laat wat te wensen over. Rond negen uur rijden we de stad uit. Zo'n vijftig kilometer ten noorden van Chi?in?u ligt het Curchi klooster. Als we aan komen rijden zien we de rood met witte kerk al weerspiegelen in het watertje er voor. Wat een prachtig gezicht. Het klooster ademt rust uit. Er heerst een serene stilte op het terrein. De kathedraal is van binnen mooi gedecoreerd. Het lijkt wel of de schilderingen net afgerond zijn, zo fraai zien ze er uit. De naast gelegen tweede kerk is ook mooi, maar is veel eenvoudiger gedecoreerd.

Moldavië - Het kleurrijke Curchi klooster net buiten Chisinau

Tijdens de Russische periode deed het klooster dienst als psychiatrisch ziekenhuis. Sinds 1999 is het weer een klooster. Vanuit Curchi rijden we naar het nabij gelegen Old Orhei. Hier ligt bij het plaatsje Butuceni het Orthodoxe Orhei Vechi Monestary. Deze grotklooster behoort tot een van de mooiste kloosters van Moldavië. Als we Butuceni binnen rijden is het ons niet direct duidelijk waar we moeten zijn. Op zich vreemd, want vanaf de snelweg wordt het klooster al met grote borden aangekondigd. We rijden het dorpje Butuceni in. Het dorp ligt op een landtong van de Raut rivier. De weg door het dorpje is onverhard. We kunnen ons nauwelijks voorstellen dat we hier goed zitten. We besluiten terug te rijden naar het begin van het dorp. De Lonely Planet schrijft dat we over een brug moeten en dan een kwartier omhoog moeten lopen. Zou het boven de bergen liggen aan de andere zijde van de rivier? Wanneer we de weg vragen, bevestigt iedereen onze richting met 'da'. Ook al is dit in tegenstrijdige richtingen. 'Da', lijkt gewoon het makkelijkste antwoord. Bij een verlaten ticketbureau vinden we een smalle brug. Bouwvakkers zeggen 'da' op de vraag of dit naar het klooster leidt. We passeren de brug. Links, rechts of steil omhoog? Wat zou de juiste weg zijn? We wandelen een stukje langs de rivier. We passeren een geitenkudde en enkele wilde paarden. Toch lijkt dit niet de juiste weg. Terug naar de bouwvakkers. Met de vertaalapp met het Russische woord 'klooster' lukt het beter. We moeten het dorpje door waar we eerder met de auto gereden hebben. Uiteindelijk zien we een kerk van het klooster boven op de berg liggen. We wandelen er naar toe. De kerk is prachtig, maar we zijn op zoek naar het rotskerkje. Meerdere mensen zoeken. Twee Russische meisjes vragen ons of wij aan de andere kant van het klooster iets gevonden hebben? De ingang van het klooster blijkt aan de zijkant van de berg te zijn. Via een donkere nis komen we in de kleine grot.

Moldavië - Het kleine klooster van Orhei Vechi is uit de rotsen gehouwen

Met moeite kunnen we de treden onderscheiden. Een monnik leest bij het schaarse licht een boek. Hij heet ons welkom met een knikje. De kleine ruimte is bijzonder mooi gedecoreerd. Of we de andere kamer willen zien?, vraagt de monnik in goed Engels. Open de deur maar, zegt hij. Hij wijst in een donker gat. Er zijn drie treden waarschuwt hij nog. In de grot er naast zijn een soort kamertjes uit de mergelgrotten gehouwen. Terug in het kerkje staat ook de deur naar het balkon open. Het balkon is een stenen richel aan de rots van zo'n twee meter breed. Beneden zien we de Raut rivier liggen. Boven ons het klooster. Wat een prachtige omgeving. We bedanken de monnik en laten een donatie achter voor het klooster. Het is inmiddels rond het middaguur. We zetten koers naar de ondergrondse wijnkelders van Mile?tii Mici. Deze wijnkelders liggen in een grottenstelsel en behoren tot de grootste van Europa. Doordat de wijnkelders zo groot zijn, ligt onder de grond een compleet wegenstelsel. Je kunt de wijnkelders dan ook alleen met je eigen auto bezoeken. De wijnkelders van Mile?tii Mici liggen net ten zuiden van de hoofdstad. De weg er naar toe is over flinke stukken onverhard. Voorzichtig rijden we over het grind en zand. Toch kunnen wij nog altijd sneller dan een normale personenauto. Op sommige stukken is het grind veranderd in een washboard. Hier moeten wij ook snelheid terugnemen. De auto begint anders te driften. Net voor tweeën komen we aan bij de wijnboerdeij. De Lonely Planet adviseert om vooraf te reserveren. Vanuit Nederland hebben we geprobeerd te reserveren, maar we hebben geen enkele reactie gehad. Bij de receptie blijkt er geen plek meer te zijn voor vandaag. We kunnen reserveren voor morgen. Als we aangeven dat we geprobeerd hebben per mail te reserveren, wordt naar de naam gevraagd. Tot onze verbazing en grote opluchting, staan we op de lijst. Om drie uur kunnen we deel nemen aan de tour door de wijnkelders. In de auto moet ruimte zijn voor een gids. Omdat wij maar twee zitplaatsen hebben, hebben we een extra stoeltje gemaakt op het middenconsole. Het schakelen is een beetje lastig, maar alleen voor de rit door de grotten moet dit wel even genoeg zijn. Terwijl wij wachten komen ook twee Poolse Landrovers aanrijden. Zij nemen ook deel aan de rondleiding.

Moldavië - Een rondrit met eigen auto door de wijnkelders van Milestii Mici

Zij hebben hetzelfde probleem met de zitplaatsen. Om klokslag drie uur komt Dorina aangelopen. Zij geeft aan dat zij in de voorste auto stapt en de andere auto's haar moeten volgen. Onderweg stopt ze om uitleg te geven. In totaal rijden er zes auto's mee. Het extra zitje blijkt niet nodig. Wij volgen haar en rijden de wijnkelders in. Er is een heel stratenstelsel ondergronds. De straten zijn naar bekende wijnsoorten vernoemd. Langs de straten staan grote houten en ijzeren wijnvaten. Het is erg grappig om zo door de wijnkelders te rijden. Onderweg stopt Dorina voor een uitleg over de wijnkelders. Ze vertelt dat er twee miljoen flessen wijn opgeslagen liggen en dat dit een record in het Guinness book of records is. Ook vertelt zij dat het grottencomplex 200 kilometer groot is. Slechts 50 kilometer is in gebruik. Bij een tweede stop toont Dorina de opgeslagen wijnflessen. Duizenden flessen liggen hier jarenlang opgeslagen. Veel flessen zijn al bedolven onder een dikke kaag stof. Op de kaartjes is te zien dat de flessen hier soms al meer dan dertig jaar liggen. De route eindigt met de proeverij. Wij blijken als enige alleen de tour geboekt te hebben zonder proeverij. Op eigen gelegenheid rijden we naar de uitgang. Wat een bijzondere ervaring om mee te maken. Aan het einde van de middag rijden we terug naar Chi?in?u. De Russische orthodoxe kathedraal in het stadspark is een bezienswaardigheid. Omdat de kerk om zes uur sluit, rijden we met de auto het centrum in. Hoewel de kerk van binnen prachtig is, lijkt de kerk erg op alle orthodoxe kerken en kloosters die we de afgelopen dagen gezien hebben. We brengen de auto terug naar het hotel en wandelen het centrum in. Op een terras bestellen we een biertje. We besluiten hier ook te eten.