Noord Macedonië > De hoofdstad Skopje

De zon schijnt ‘s morgens om zeven uur al volop op de tent. Het wordt direct warm in onze daktent. We gaan er maar uit. Dit komt ook wel van pas, want de warm watervoorziening op de camping is beperkt tot drie momenten per dag. ‘s Morgens is er alleen warm water tussen zes en acht uur. Na het ontbijt pakken we de spullen in en verlaten Struga. Toen wij gisteren tegen de campingeigenaar vertelden, dat wij naar het Sveta Jovan klooster wilden gaan, werd hij direct enthousiast. De weg naar Debar is zo mooi met de meren er naast, vertelde hij. We moeten ook zeker stoppen bij het Raj?ica vrouwenklooster. Dit ligt net voorbij Debar, legde hij uit. De bergachtige weg is inderdaad prachtig. Het zonnetje schijnt tussen de bebossing door. Het water in het stuwmeer is rimpelloos. De overzijde weerspiegelt in het water. Net voorbij Debar staat op een bordje het klooster van Raj?ica aangegeven. Het pad naar het klooster loopt steil omlaag. De deur van het klooster lijkt gesloten, al hangt er een bordje dat we welkom zijn. Als er iemand naar buiten komt, blijkt dat we gewoon harder tegen het hek hadden moeten duwen. We kunnen het kerkje van het klooster bekijken voor omgerekend twee euro per persoon. Foto's maken is niet toegestaan. Een meisje opent speciaal voor ons de deur van het kleine kerkje. Van binnen is de kerk overweldigend gedecoreerd. Indrukwekkend! Prachtige fresco's op alle muren en plafonds. Een enorme kandelaar hangt boven het altaar en daarachter een fraai vergulde iconostase. De pracht in deze kleine kerk is niet te beschrijven. Het meisje dat ons rond leidt is zelf geen non. Zij helpt als vrijwilligster. Zij toont een boek met foto's van prachtig vergulde mitra kronen. De nonnen in dit klooster maken deze hoofddeksels voor de bisschoppen. Onder de indruk verlaten we het klooster weer. We zijn de campingeigenaar dankbaar voor deze tip. Een klein half uurtje verder, ligt het klooster van Sveti Jovan Biogrdski. Op deze plaats zou in de elfde eeuw de incarnatie van Johannes de Doper gezien zijn. Het klooster is verschillende keren uitgebouwd. Tijdens de communistische periode is het klooster in verval geraakt.

Noord Macedonië - Het prachtige Sveta Jovan monastery in de bergen van Macedonië

Gelukkig is het complex hersteld. Via het toegangshek lopen we het klooster binnen. Een man snelt ons achterna. Tickets! We moeten een toegang betalen. In dit klooster zijn nog dertig monniken aanwezig en zo'n dertig vrijwilligers. Eén van de vrijwilligers laat ons het kerkje zien. Deze kerk is al even mooi en gedecoreerd als de vorige. Indrukwekkend hoe zoveel pracht bijeen gebracht kan worden. Na dit klooster verlaten we de bergen en rijden via de tolweg naar Skopje. Bij het eerste tolpoortje moeten we 60 denar betalen (ongeveer een euro). Tien kilometer verder passeren we opnieuw een tolpoortje. Tot aan de hoofdstad passeren we vier keer een tolpoortje. Het lijkt wel of voor iedere tien kilometer opnieuw betaald moet worden. Via een brede boulevard rijden we uiteindelijk Skopje in. Het voelt helemaal niet dat we al in het centrum zijn, als we onze Landrover bij het hotel parkeren. Toch is het maar 700 meter lopen naar het centrale plein van Skopje. De stad heeft een bijzondere architectuur. Het lijkt wel of alle bouwstijlen door elkaar gebruikt zijn. Oude en nieuwe gebouwen staan rond het centrale plein. Protserige fonteinen en talrijke standbeelden sieren het plein. Het komt allemaal bombastisch over. In een restaurant langs de rivier bestellen we een broodje. Aan de overzijde staat het stadhuis in Griekse stijl opgetrokken uit wit marmer. Na de lunch lopen we aan de overzijde van de rivier de wijk ?aršija in. Een wijk die lijkt op een oosterse bazaar. Overal zijn kleine winkeltjes. Souvenirs, Turkse cafés, maar ook antiek of legerspullen. We dwalen door de smalle straatjes. Het is niet moeilijk hier te verdwalen. Gelukkig steekt het naastgelegen kasteel boven de wijk uit. Een goed oriëntatiepunt. Op weg naar het kasteel ligt de Jovas Pass Church.

Noord Macedonië - Het centrum van de hoodstad Skopje

Deze kerk is verdiept aangelegd. In de veertiende eeuw was het volgens de Ottomaanse wet niet toegestaan hoger te bouwen dan de moskee. Door de kerk twee meter uit te graven, kon de kerk wel gebouwd worden. De kerk kan bezichtigd worden tot vijf uur. Hoewel het nog geen vijf uur is, is het ticketloket al gesloten. De beveiliger beklaagt zich, dat de verkoopster er al een kwartier van door is. De manager is er vandaag niet en daarom is zij ook eerder naar huis gegaan. Hij verontschuldigt zich dat hij de kerk niet voor ons open mag maken. Morgen ochtend weer, verzucht hij. Vanaf het kasteel hebben we zicht op de stad. Het kasteel terrein is wat overwoekerd en heeft zijn charme verloren. De twee musea zijn gesloten. We keren terug naar de oude stad om wat te drinken. ‘s Avonds gaan we eten in de nabijheid van het hotel. De receptionist heeft enkele restaurants aanbevolen. Wanneer we het terras oplopen is een tafel vrij onder het afdak. Het spettert licht. Het lijkt er op dat er al veel tafels gereserveerd zijn. De obers lopen continu met tafels te slepen, plaatsen extra parasols en halen deze weer weg. De indeling op het terras wordt steeds rommeliger. Er is nauwelijks nog ruimte voor de obers om te passeren. Sommige obers ergeren zich hier zichtbaar aan. Je zou toch zeggen dat ze hier iedere avond mee te maken hebben. We helpen ze een handje door af te rekenen. Hiermee komt er weer een tafel beschikbaar.