Turkije > Rijbewijs weer terug

Bij het vertrek worden we omhelsd door de eigenaar. Hij zwaait ons uit terwijl hij opnieuw foto's maakt met zijn tablet. Wat een enthousiaste man. We zetten koers naar de kust van de Zwarte Zee bij de stad Samson. Ik realiseer me dat ik de Zwarte Zee nog nooit gezien heb tijdens mijn reizen. Het blauwe water ligt er mooi bij. Dat komt ook omdat het vandaag helder en zonnig weer is. De voorafgaande dagen in Turkije waren heiig en er zat veel stof en zand in de lucht. We draaien een zijweg in om ergens koffie te drinken. Langs deze kustweg blijkt nauwelijks bebouwing te staan. We parkeren Brutus langs het water, klappen twee stoeltjes uit en zetten koffie in de achterklep van onze auto. Heerlijk genieten aan de rand van de Zwarte zee. We rijden verder langs de kust. Bij Uyve verlaten we de doorgaande route en rijden via de oude kustweg door naar Ordu. De oude kustweg is een bochtige weg langs prachtige baaien. Bij Jason staat een klein kapelletje op een landtong. Hier baden de vissers vroeger voor een behouden thuiskomst. We wandelen naar de vuurtoren die op het schiereiland staat. Enkele stelletjes genieten op bankjes van het tegen de rotsen kletsende zeewater.

Turkije - Het heldere water van de Zwarte zee

Enkele kilometers oostelijker ligt Caka beach. Naar het schijnt het mooiste zandstrand van de Zwarte zee. Er is helemaal niemand op het strand. We wandelen met de voeten door het vrij koude water van de Zwarte zee. Gelukkig is het barretje wel open. Aan de oever van de zee drinken we een colaatje. Via Peresem rijden we naar Ordu. In Ordu zou mijn rijbewijs moeten liggen. Twee weken geleden kwam ik er achter dat ik mijn rijbewijs thuis had laten liggen. Via de buren, een vriend en een collega van hem is het rijbewijs door iemand meegenomen naar Turkije. Als we bij het opgegeven huis aan komen rijden, staat al iemand te zwaaien. We worden vriendelijk ontvangen op het terras. Alyan komt aanlopen met het roze kaartje. Eindelijk. Het voelt prettig om weer met een geldig rijbewijs te rijden. Alyan heeft jaren in Nederland gewoond en spreekt goed Nederlands. Wel zo makkelijk. Of we al gegeten hebben en honger hebben?, vraagt hij Voor we het door hebben is er kofte besteld bij een buurman. Iedereen wil weten wat wij doen en waar we naar toe gaan. Als we afscheid nemen krijgen we nog een flinke zak eddik's mee, een soort mini appeltje. We gaan op zoek naar de campsite. De camping die we via internet gevonden hadden, kunnen we niet vinden. We stuiten op een ander bord met camping. Het terrein lijkt verlaten. Als we de eigenaar treffen, blijkt het camping seizoen nog niet geopend te zijn. Als we genoegen nemen met koud water in de douche, mogen we hier vannacht wel overnachten. Prima. In het winkeltje kopen we wat spullen en nemen broodjes döner mee. Een prima maaltijd aan de oever van de Zwarte zee.