Pakistan > Op weg naar Pakistan

Waarom ga je in vredesnaam naar Pakistan? Deze vraag heb ik de afgelopen weken regelmatig gehoord. Op eerdere reizen ben ik enthousiaste reizigers tegengekomen over dit land. Dit wil ik met eigen ogen ervaren. Om half acht belt Allert aan. Even later worden we samen afgezet op station Sassenheim. Met de trein reizen we naar de luchthaven. De meeste andere treinreizigers zijn op weg naar school of werk. Bij het inchecken in niemand voor ons. Nadat het visum gecontroleerd is, ontvangen we de boardingpassen. Ook de security verloopt soepel. Hierdoor hebben we nog alle tijd voor een kop koffie. Wanneer we even later bij de gate arriveren ontmoeten we medereisgenoten. Zo op het eerste gezicht een leuke groep en ook een groep met veel reiservaring. De bestemming Pakistan is geen logische startersbestemming. Even voor elf uur begint het boarden voor vlucht TK1952. Toch duurt het nog geruime tijd voordat het vliegtuig de gate verlaat. Het is mij niet duidelijk waarom. We hebben vijf uur overstaptijd op Istanbul. Ik maak mij niet druk om deze vertraging. Voor en naast mij zitten reizigers die een wandelreis gaan maken naar Tadzjikistan. Achter mij gaan twee jongens met een tuktuk over Sri lanka reizen. Aan de andere kant raak ik in gesprek met een man die in vijf weken van Bishkek naar Asgabat gaat reizen met openbaar vervoer. Hij vertelt dat hij ook een motorreis van Alaska naar Ushuaïa gemaakt heeft.

Pakistan - De nieuwe luchthaven van Istanbul

Ik ben onder de indruk. Door alle gesprekken verloopt de reis voorspoedig. De landing naar de luchthaven van Istanbul wordt ingezet. De luchthaven is groot en al snel zijn we de meeste medereizigers uit het oog verloren. Met z’n drieën willen we iets te drinken bestellen. De prijzen zijn hoog. Een cola kost zes euro. Een big Mac menu ruim 22 euro. Met verbazing over de extreme prijzen lopen we langs de kraampjes. Eenvoudige broodjes beginnen bij dertien euro. Meer uit principe besluiten we hier niet te eten. We krijgen op de vervolgvlucht ook een maaltijd. Wel bestellen we een biertje. Dit biertje kost elf euro. Bij de gate ontmoeten we de reisgenoten weer. Hier zie ik ook medereizigers waar ik nog geen kennis mee gemaakt had. Ik probeer de namen te herhalen om ze zo beter te onthouden. Ondertussen komt een medewerker langs om mijn visum te controleren. Ik krijg een stempeltje op mijn boardingpas. Dan hoef ik straks mijn visa niet meer te tonen, zegt hij erbij. Even na acht uur kunnen we boarden voor de vlucht TK710 naar Islamabad. De vlucht is niet vo geboekt. De stoel naast mij blijft leeg. Wel zo lekker. Ik sluit mijn ogen en probeer wat te slapen. Wanneer de maaltijd geserveerd wordt, ben ik weer wakker. Ik heb toch wel trek gekregen. Daarna worden de lichten in de cabine gedimd.